บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

ปัญ‌ญา‌จารย์ 3 ฉบับ1971 (TH1971)

มี​วาระ​สำ‌หรับ​ทุก​สิ่ง

1. มี​ฤดู‍กาล​สำ‌หรับ​ทุก​สิ่ง และ​มี​วาระ​สำ‌หรับ​เรื่อง‍ราว​ทุก​อย่าง​ภาย‍ใต้​ฟ้า​สวรรค์

2. มี​วาระ​เกิด และ​วาระ​ตายมี​วาระ​ปลูก และ​วาระ​ถอน​สิ่ง​ที่​ปลูก​ทิ้ง

3. มี​วาระ​ฆ่า และ​วาระ​รัก‌ษา​ให้​หายมี​วาระ​รื้อ​ทลาย​ลง และ​วาระ​ก่อ‍สร้าง​ขึ้น

4. มี​วาระ​ร้อง‍ไห้ และ​วาระ​หัวเราะมี​วาระ​ไว้‍ทุกข์ และ​วาระ​เต้น‍รำ

5. มี​วาระ​โยน​หิน​ทิ้ง และ​วาระ​เก็บ​รวบ‍รวม​หินมี​วาระ​สวม​กอด และ​วาระ​งด‍เว้น​การ​สวม‍กอด

6. มี​วาระ​แสวง‍หา และ​วาระ​ทำ‍หายวาระ​เก็บ​รัก‌ษา​ไว้ และ​วาระ​โยน‍ทิ้ง​ไป

7. มี​วาระ​ฉีก​ขาด และ​วาระ​เย็บวาระ​นิ่ง​เงียบ และ​วาระ​พูด

8. มี​วาระ​รัก และ​วาระ​เกลียดวาระ​สง‌คราม และ​วาระ​สันติ

9. คน​งาน​ได้​กำ‌ไร​อะไร​จาก​การ​งาน​ของ​เขา

10. ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ธุร‌กิจ ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ประ‌ทาน​ให้​มนุษย์​ทำ

11. พระ‍องค์​ทรง​กระ‌ทำ​ให้​สรรพ‍สิ่ง​งดงาม​ตาม​ฤดู‍กาล​ของ​มัน พระ‍องค์​ทรง​บรรจุ​นิรันดร์​กาล​ไว้​ใน​จิต‍ใจ​ของ​มนุษย์ แต่​มนุษย์​ยัง​มอง​ไม่​เห็น​ว่า พระ‍เจ้า​ทรง​กระ‌ทำ​อะไร​ไว้​ตั้ง‍แต่​ปฐม‍กาล​จน​กาล​สุด​ปลาย

12. ข้าพ‌เจ้า​ทราบ​แล้ว​ว่า สำ‌หรับ​เขา​ไม่‍มี​อะไร​ที่​จะ​ดี​ไป​กว่า​เปรม‍ปรีดิ์ และ​ร่า‍เริง​ตลอด​ชีวิต

13. และ​ว่า​เป็น​ของ​ประ‌ทาน​จาก​พระ‍เจ้า​แก่​มนุษย์ ที่​จะ​ให้​มนุษย์​ได้​กิน​ดื่ม​และ​เพลิด‌เพลิน​ใน​บรร‌ดา การ‍งาน​ของ​เขา

14. ข้าพ‌เจ้า​ทราบ​อยู่​ว่า​สาร‌พัด​ที่​พระ‍เจ้า​ทรง กระ‌ทำ​ก็​ดำ‌รง​อยู่​เป็น​นิตย์ จะ​เพิ่ม​เติม​อะไร​เข้า​ไป​อีก ก็​ไม่‍ได้​หรือ​จะ​ชัก​อะไร​ออก​เสีย​ก็​ไม่‍ได้ พระ‍เจ้า​ทรง​กระ‌ทำ​เช่น​นั้น เพื่อ​ให้​คน​ทั้ง‍หลาย​มี​ความ​ยำ‌เกรง​ต่อ​พระ‍พักตร์​พระ‍องค์

15. อะไรๆ​ซึ่ง​เป็น​อยู่​ใน​ปัจ‌จุ‌บัน​ก็​เป็น​อยู่​นาน​มา​แล้ว อะไรๆ​ที่​จะ​เป็น​มา​ก็​เคย​เป็น​อยู่​นาน​มา​แล้ว และ​พระ‍เจ้า​ทรง​แสวง​อะไรๆ​ที่​ล่วง​ไป​นั้น

ความ​อยุติ‍ธรรม​แห่ง​ชีวิต

16. ยิ่ง‍กว่า​นั้น​อีก ที่​ภาย‍ใต้​ดวง‍อา‌ทิตย์​ข้าพ‌เจ้า​เห็น​ว่า ใน​ที่​ของ​ความ​ยุติ‍ธรรม​มี​ความ​อธรรม​อยู่​ด้วย และ​ใน​ที่​ของ​ความ​ชอบ‍ธรรม​มี​ความ​อธรรม​อยู่​ด้วย

17. ข้าพ‌เจ้า​รำ‌พึง​ใน​ใจ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​ว่า พระ‍เจ้า​จะ​ทรง​พิพาก‌ษา​คน​ชอบ‍ธรรม​และ​คน​อธรรม เพราะ​มี​กาล​กำ‌หนด​ไว้​สำ‌หรับ​ทุก​เรื่อง และ​สำ‌หรับ​การ‍งาน​ทุก​อย่าง

18. ข้าพ‌เจ้า​รำ‌พึง​ใน​ใจ​ของ​ข้าพ‌เจ้า​เกี่ยว‍กับ​บรร‌ดา​บุตร ของ​มนุษย์​ว่า พระ‍เจ้า​ทรง​ทด‍สอบ​เขา​เพื่อ​จะ​สำ‌แดง​ว่า​เขา​เป็น​เพียง​สัตว์

19. เพราะ​ว่า​เคราะห์​ของ​บรร‌ดา​มนุษย‌ชาติ​กับ​เคราะห์​ของ สัตว์​เดีย‌รัจ‌ฉาน​นั้น​เหมือน​กัน ฝ่าย​หนึ่ง​ตาย อีก​ฝ่าย​หนึ่ง​ก็​ตาย​เหมือน​กัน ทั้ง‍สอง​มี​ลม​หาย‍ใจ​อย่าง‍เดียว​กัน และ​มนุษย์​ไม่‍มี​อะไร​ดี​กว่า​สัตว์​เดีย‌รัจ‌ฉาน เพราะ​สาร‌พัด​ก็​อนิจ‌จัง

20. ทุก​อย่าง​ไป​ยัง​ที่​เดียว​กัน ทุก​อย่าง​เป็น​มา​จาก​ผง​คลี‍ดิน และ​ทุก​อย่าง​กลับ​เป็น​ผง​คลี‍ดิน​อีก

21. ใคร​รู้​ว่า​จิต​วิญ‌ญาณ​ของ​มนุษย์​ไป​สู่​เบื้อง‍บน​หรือ​เปล่า และ​วิญ‌ญาณ​ของ​สัตว์​เดีย‌รัจ‌ฉาน​ลง​ไป​สู่​พิภพ​โลก​หรือ​เปล่า

22. เพราะ​ฉะนั้น​ข้าพ‌เจ้า​จึง​เห็น​ว่า ไม่‍มี​อะไร​ดี​ไป​กว่า​ที่​มนุษย์​จะ​เปรม‍ปรีดิ์​ใน​การ‍งาน​ของ​ตน ด้วย​ว่า​นั่น​เป็น​ส่วน​ของ​เขา ใคร​จะ​นำ​เขา​ให้​เห็น​ว่า​อะไร​จะ​เป็น​มา​ภาย‍หลัง​เขา