1. ถ้อยคำของปัญญาจารย์ ผู้เป็นเชื้อสายของดาวิด กษัตริย์ในเยรูซาเล็ม
2. ปัญญาจารย์กล่าวว่าอนิจจัง อนิจจังอนิจจัง อนิจจัง สารพัดอนิจจัง
3. ที่มนุษย์ทำงานตรากตรำกลางแดดเขาได้ประโยชน์อะไรจากงานที่เขาทำนั้น
4. ชาติพันธุ์หนึ่งล่วงไป และอีก ชาติพันธุ์หนึ่งก็มาแต่แผ่นดินโลกคงเดิมอยู่เป็นนิตย์
5. ดวงอาทิตย์ขึ้น และดวงอาทิตย์ตกแล้วรีบไปถึงที่ซึ่งขึ้นมานั้น
6. ลมพัดไปทางใต้แล้วเวียนกลับไปทางเหนือลมพัดเวียนไปเวียนมาแล้วลมพัดกลับตามทางเวียนของมัน
7. แม่น้ำทั้งหลายไหลไปสู่ทะเลแต่ทะเลก็ไม่เต็มแม่น้ำไหลไปสู่ที่ใดก็ไหลไปสู่ที่นั่นอีก
8. สารพัดเหนื่อยกันหมดคนใดๆก็พูดไม่ออกนัยน์ตาก็ดูไม่อิ่มหรือหูก็ฟังไม่เต็ม
9. สิ่งที่เป็นขึ้นแล้ว คือสิ่งที่จะเป็นขึ้นอีกสิ่งที่ทำกันแล้ว คือสิ่งที่จะต้องทำกันอีกและไม่มีสิ่งใดใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์
10. มีสักสิ่งหนึ่งหรือที่เขาจะพูดได้ว่า“ดูซี สิ่งนี้ใหม่”สิ่งนั้นมีอยู่แล้วในสมัยก่อนเราทั้งหลาย
11. ไม่มีการจดจำถึงสมัยก่อนและไม่มีการจดจำสิ่งหลังๆที่จะเกิดมาในท่ามกลางบรรดาผู้ที่มาภายหลัง
12. ข้าพเจ้า ปัญญาจารย์ เคยเป็นกษัตริย์เหนืออิสราเอลในกรุงเยรูซาเล็ม
13. และข้าพเจ้าตั้งใจเสาะและแสวงหาโดยสติปัญญา สิ่งที่กระทำกันภายใต้ฟ้าสวรรค์ เป็นเรื่องยากลำบากซึ่งพระเจ้าประทานให้มนุษย์ทำกันอยู่นั้น
14. ข้าพเจ้าเคยเห็นการทั้งปวงซึ่งเขากระทำกัน ภายใต้ดวงอาทิตย์ และดูเถิด สารพัดก็อนิจจัง คือกินลมกินแล้ง
15. อะไรที่คดจะทำให้ตรงไม่ได้และอะไรที่ขาดอยู่จะนับให้ครบไม่ได้
16. ข้าพเจ้ารำพึงว่า “ข้าพเจ้ามีสติปัญญามากยิ่ง มากกว่าใครๆที่ครองอยู่เหนือกรุงเยรูซาเล็มมาก่อนข้าพเจ้า ใจข้าพเจ้าก็เจนจัดในสติปัญญาและความรู้ อย่างยิ่ง”
17. ข้าพเจ้าก็ตั้งใจรู้สติปัญญา รู้ความบ้าบอ และความเขลา ข้าพเจ้าสังเกตเห็นว่าเรื่องนี้ก็เป็นแต่กินลมกินแล้งด้วย
18. เพราะในสติปัญญามากๆก็มีความทุกข์ระทมมากและบุคคลที่เพิ่มความรู้ก็เพิ่มความเศร้าโศก