1. ยาโคบเรียกบรรดาบุตรของตนมา สั่งว่า “พวกเจ้ามาชุมนุมกันแล้วเราจะบอกเหตุ ที่จะบังเกิดแก่เจ้าภายหน้า
2. บุตรของยาโคบเอ๋ย จงมาประชุมกันฟังจงฟังคำอิสราเอลบิดาของเจ้า
3. รูเบนเอ๋ย เจ้าเป็นบุตรหัวปีของเราเป็นกำลังและเป็นผลแรกแห่งเรี่ยวแรงของเราเป็นยอดแห่งความเย่อหยิ่งและยอดของความรุนแรง
4. เจ้าเดือดดาลอย่างน้ำเชี่ยวจึงเป็นยอดไม่ได้ด้วยเจ้าล่วงเข้าไปถึงที่นอนบิดาของเจ้าเจ้าทำให้ที่นอนนั้นเป็นมลทิน เจ้าล่วงเข้าไปถึงที่นอนของเรา
5. สิเมโอนกับเลวีเป็นพี่น้องกันกระบี่ของเขาเป็นเครื่องอาวุธร้ายกาจ
6. จิตวิญญาณของเราเอ๋ย อย่าเข้าไปในที่ชุมนุมของเขาจิตใจของเราเอ๋ย อย่าเข้าร่วมในที่ประชุมของเขาเหตุว่าเขาฆ่าคนด้วยความโกรธเขาตัดเอ็นน่องวัวตัวผู้ตามอำเภอใจเขา
7. ให้ความโกรธของเขาถูกแช่งเพราะรุนแรงให้ความโมโหของเขาถูกสาปเพราะดุร้ายเราจะให้เขาแตกแยกกันในพวกยาโคบจะให้เขาพลัดพรากกันไปในคนอิสราเอล
8. ยูดาห์เอ๋ย พวกพี่น้องจะสรรเสริญเจ้ามือของเจ้าจะจับคอของศัตรูบุตรชายของบิดาจะกราบเจ้า
9. ยูดาห์เป็นลูกสิงห์ลูกเอ๋ย เจ้าขึ้นไปจากเหยื่อเขาก้มลง เขาหมอบลงเหมือนสิงห์ตัวผู้และเหมือนสิงห์ตัวเมีย ใครจะกล้าแหย่เขาให้ลุกขึ้น
10. ธารพระกรจะไม่ขาดไปจากยูดาห์ทั้งไม้ถือของผู้ปกครองจะไม่ขาดไปจากหว่างเท้าของเขาจนกว่าชีโลห์จะมาและชนชาติทั้งหลายจะเชื่อฟังผู้นั้น
11. ผูกลาผู้ของเขาไว้ที่เถาองุ่นผูกลูกลาไว้ที่เถาองุ่นผลแดงเขาซักผ้าของเขาด้วยเหล้าองุ่นซักเสื้อผ้าของเขาด้วยน้ำองุ่นสีเลือด
12. ตาเขาแดงด้วยเหล้าองุ่นฟันขาวด้วยน้ำนม
13. เศบูลุนจะอาศัยอยู่ที่ท่าเรือริมทะเลเขาจะเป็นท่าจอดเรือเขตแดนของเขาจะต่อกันกับเมืองไซดอน
14. ฝ่ายอิสสาคาร์เป็นตัวลามีกำลังมากหมอบลงกลางต่างของมัน
15. เขาเห็นว่าที่พักดีและแผ่นดินสบายจึงย่อบ่าของตนลงรับไว้ยอมเป็นทาสให้เขาบังคับใช้การงาน
16. ส่วนดานจะเป็นทนายของประชาชนของตนเป็นเผ่าหนึ่งในอิสราเอล