1. โยเซฟอดกลั้นต่อหน้าบรรดา ผู้ที่ยืนอยู่ต่อไปอีกมิได้ก็ร้องสั่งว่า “ให้ทุกคนออกไปเสียเถิด” จึงไม่มีผู้ใดยืนอยู่ด้วย เมื่อโยเซฟแจ้งให้พี่น้องรู้จักตัวท่าน
2. แล้วโยเซฟร้องไห้เสียงดัง จนคนอียิปต์ทั้งหลายได้ยิน และคนในสำนักพระราชวังฟาโรห์ได้ยิน
3. โยเซฟบอกพวกพี่น้องว่า “เราคือโยเซฟ บิดาเรายังมีชีวิตอยู่หรือ” ฝ่ายพวกพี่น้องไม่รู้ที่จะตอบประการใด เพราะตกใจกลัวที่เผชิญหน้ากับโยเซฟ
4. โยเซฟจึงบอกพี่ชายว่า “เชิญเข้ามาใกล้เราเถิด” เขาก็เข้ามาใกล้ แล้วโยเซฟว่า “เราคือโยเซฟน้องที่พี่ขายมายังอียิปต์
5. แต่บัดนี้อย่าเสียใจไปเลย อย่าโกรธตัวเองที่ขายเรามาที่นี่ เพราะว่าพระเจ้าทรงใช้เราให้มาก่อนหน้าพี่ เพื่อจะได้ช่วยชีวิต
6. เพราะมีการกันดารอาหารในแผ่นดินสองปีแล้ว ยังอีกห้าปีจะไถนาหรือเกี่ยวข้าวไม่ได้เลย
7. พระเจ้าทรงใช้เรามาก่อนพี่ เพื่อสงวนคนที่เหลือส่วนหนึ่งบนแผ่นดินไว้ให้พี่ และช่วยชีวิตของพี่ไว้ด้วยการช่วยกู้อันใหญ่หลวง
8. ฉะนั้นมิใช่พี่เป็นผู้ให้เรามาที่นี่ แต่พระเจ้าทรงให้มา พระองค์ทรงโปรดให้เราเป็นเหมือนตัวบิดาฟาโรห์ เป็นเจ้าในราชวังทั้งสิ้น และเป็นผู้ครอบครองประเทศอียิปต์ทั้งหมด
9. รีบไปหาบิดาเราบอกท่านว่า ‘โยเซฟบุตรของท่านพูดดังนี้ว่า พระเจ้าทรงโปรดให้ข้าพเจ้าเป็นเจ้าเหนืออียิปต์ทั้งสิ้น ขอไปหาลูก อย่าได้ช้า
10. พ่อจะได้อาศัยอยู่ในเมืองโกเชน และพ่อจะได้อยู่ใกล้ลูก ทั้งตัวพ่อกับลูกหลาน และฝูงแพะแกะฝูงโค และทรัพย์ทั้งหมดของพ่อ
11. ลูกจะบำรุงรักษาพ่อที่นั่น ด้วยยังจะกันดารอาหารอีกห้าปี มิฉะนั้นพ่อและครอบครัวของพ่อและผู้คนที่พ่อมีอยู่จะ ยากจนไป’
12. นี่แน่ะนัยน์ตาพี่และนัยน์ตาของเบนยามินน้องของฉัน ได้เห็นว่าเป็นปากของฉันเองที่ได้พูดกับพี่
13. พี่จงเล่าให้บิดาของเราฟังถึงยศศักดิ์ที่ฉันมีอยู่ในอียิปต์ และที่พี่ได้เห็นนั้นทุกประการ พี่จงรีบพาบิดาเรามาที่นี่เถิด”
14. โยเซฟกอดคอเบนยามินผู้น้องแล้วร้องไห้ เบนยามินก็กอดคอโยเซฟร้องไห้เหมือนกัน
15. โยเซฟจึงจุบพี่ชายทั้งปวงและร้องไห้ พี่น้องก็สนทนากับโยเซฟ
16. ข่าวว่า “พี่น้องของโยเซฟมา” ไปถึงราชวังฟาโรห์ ฟาโรห์กับข้าราชการก็พากันยินดี
17. ฟาโรห์รับสั่งกับโยเซฟว่า “พูดกับพี่น้องของท่านว่า ‘ทำดังนี้ คือเอาของบรรทุกสัตว์กลับไปแคว้นคานาอัน
18. พาบิดาและครอบครัวของเจ้ามาหาเรา เราจะประทานของดีที่สุดในแผ่นดินอียิปต์ให้พวกเจ้า พวกเจ้าจะได้รับประทานผลอันอุดมบริบูรณ์ของประเทศนี้’
19. ส่วนท่านจงสั่งเขาด้วยว่า ‘ทำดังนี้ เอารถจากประเทศอียิปต์ไปรับเด็กเล็กๆ และภรรยาของพี่กับนำบิดามา
20. อย่าเสียดายทรัพย์สมบัติเลย เพราะของดีที่สุดทั่วประเทศอียิปต์เป็นของพี่แล้ว’ ”
21. บรรดาบุตรของอิสราเอลก็ทำตาม โยเซฟจัดรถให้เขาตามรับสั่งของฟาโรห์ กับให้เสบียงรับประทานตามทาง
22. โยเซฟให้เสื้อมีราคาคนละสำรับ แต่ให้เงินแก่เบนยามินสามร้อยเหรียญ กับเสื้อมีราคาห้าสำรับ
23. โยเซฟฝากของต่อไปนี้ให้บิดา คือลาสิบตัวบรรทุกของดีที่สุดในประเทศอียิปต์ และลาตัวเมียอีกสิบตัวบรรทุกข้าวกล้อง ขนมปัง และเสบียงอาหารสำหรับให้บิดารับประทานตามทาง
24. แล้วโยเซฟก็ส่งพี่น้องไป เมื่อเขาจะจากไป โยเซฟสั่งเขาว่า “อย่าเดือดดาลกันตามทาง”
25. พวกพี่น้องก็พากันออกจากอียิปต์ ไปเมืองคานาอันไปหายาโคบบิดา
26. บอกบิดาว่า “โยเซฟยังมีชีวิตอยู่ เป็นผู้ครอบครองประเทศอียิปต์ทั้งหมด” แต่ยาโคบงงงันเพราะยังไม่เชื่อเขา
27. เขาจึงเล่าคำของโยเซฟให้บิดาฟังทุกประการ เมื่อยาโคบเห็นรถที่โยเซฟส่งมารับตน จิตใจของท่านก็ฟื้นแช่มชื่นขึ้น
28. อิสราเอลจึงว่า “เราอิ่มใจแล้ว โยเซฟลูกเรายังมีชีวิตอยู่ เราจะไปเห็นลูกก่อนเราตาย”