8. ยูดาห์จึงพูดกับอิสราเอลบิดาของเขาว่า “ขอพ่อให้เด็กนั้นไปกับฉัน เราจะได้ออกเดินทางไปเพื่อจะได้มีอาหารกินไม่ตาย ทั้งพวกลูกและพ่อกับลูกอ่อนทั้งหลายของเราด้วย
9. ลูกรับประกันน้องคนนี้ พ่อจะเรียกร้องให้ลูกรับผิดชอบได้ ถ้าลูกไม่นำเขากลับมาหาพ่อ และส่งเขาต่อหน้าพ่อ ก็ขอให้ลูกรับผิดต่อพ่อตลอดชีวิต
10. ถ้าพวกลูกไม่ช้าอยู่เช่นนี้ ก็คงจะได้กลับมาเป็นครั้งที่สองแล้ว”
11. ฝ่ายอิสราเอลบิดาจึงบอกบุตรชายทั้งหลายว่า “ถ้าอย่างนั้นให้ทำดังนี้คือ เอาผลิตผลอย่างดีที่มีในแคว้นนี้คือ พิมเสนบ้าง น้ำผึ้งบ้าง ยางไม้และเปลือกไม้ชะมด มะม่วงหิมพานต์และจาวอัลมันด์ ใส่ภาชนะไปเป็นของกำนัลแก่ท่าน
12. เอาเงินไปสองเท่า คือเงินที่ติดมาในปากกระสอบนั้นก็ให้ติดมือกลับไปด้วย เพราะบางทีเขาเผลอไป
13. จงพาน้องชายของเจ้ากลับไปหาเจ้านายท่าน
14. ขอพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์โปรดให้ เจ้านายท่านกรุณาแก่พวกเจ้า และปล่อยพี่ชายกับเบนยามินกลับมา หากว่าเราจะต้องเสียใจเพราะบุตรจากไปก็ตามเถิด”
15. คนเหล่านั้นก็เอาของกำนัลและเงินสองเท่าติดมือไป พร้อมกับเบนยามิน แล้วพากันเดินทางไปยังประเทศอียิปต์ และเข้าเฝ้าโยเซฟ
16. เมื่อโยเซฟเห็นเบนยามินมากับพี่ชาย จึงสั่งคนต้นเรือนว่า “จงพาคนเหล่านี้เข้าไปในบ้าน ให้ฆ่าสัตว์และจัดโต๊ะไว้ เพราะคนเหล่านี้จะมารับประทานด้วยกันกับเราในเวลาเที่ยง”
17. คนต้นเรือนก็ทำตามคำโยเซฟสั่ง และพาคนเหล่านั้นเข้าไปในบ้านโยเซฟ
18. คนเหล่านั้นก็กลัวเพราะเขาพาเข้าไปในบ้านโยเซฟ จึงพูดกันว่า “คงเป็นเพราะเงินที่ติดมาในกระสอบครั้งก่อนนั้น เขาจึงพาพวกเรามาที่นี่ เพื่อเจ้านายท่านจะหาเหตุใส่เราจับกุมเรา จับเราเป็นทาส ทั้งจะริบเอาลาด้วย”
19. พวกเขาเข้าไปหาคนต้นเรือนของโยเซฟ และพูดกับเขาที่ประตูบ้าน
20. เขากล่าวว่า “นายขอรับ ข้าพเจ้าทั้งหลายลงมาครั้งก่อนเพื่อซื้ออาหาร
21. ครั้นข้าพเจ้าทั้งหลายไปถึงที่พัก เปิดกระสอบออก ก็เห็นเงินของแต่ละคนอยู่ในปากกระสอบของตน เงินนั้นยังอยู่ครบน้ำหนัก ข้าพเจ้าจึงได้นำเงินนั้นติดมือกลับมาให้