บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36
  37. 37
  38. 38
  39. 39
  40. 40
  41. 41
  42. 42
  43. 43
  44. 44
  45. 45
  46. 46
  47. 47
  48. 48
  49. 49
  50. 50

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

ปฐม‍กาล 15 ฉบับ1971 (TH1971)

พันธ‌สัญ‌ญา​ซึ่ง​พระ‍เจ้า​ทรง​ทำ​กับ​อับ‌ราม

1. อยู่​มา​พระ‍ดำ‌รัส​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ถึง​อับ‌ราม​ด้วย​นิมิต​ว่า “อับ‌ราม​เอ๋ย เจ้า​อย่า​กลัว​เลย เรา​เป็น​โล่​ของ​เจ้า บำ‌เหน็จ​ของ​เจ้า​จะ​ยิ่ง‍ใหญ่”

2. อับ‌ราม​ทูล​ว่า “ข้า‍แต่​พระ‍เจ้า พระ‍องค์​จะ​ทรง​โปรด​ประ‌ทาน​อะไร​แก่​ข้า‍พระ‍องค์ ด้วย​ว่า​ข้า‍พระ‍องค์​ยัง​ไม่​มี​บุตร​เลย และ​เอ‌ลี‌เย‌เซอร์​ชาว​เมือง​ดา‌มัส‌กัส​คน​นี้ จะ​เป็น​ผู้​รับ​มร‌ดก​ของ​ข้า‍พระ‍องค์”

3. อับ‌ราม​ทูล​อีก​ว่า “พระ‍องค์​มิ‍ได้​ทรง​ประ‌ทาน​บุตร​ให้​แก่​ข้า‍พระ‍องค์ แล้ว​คน​ที่​เกิด​ใน​บ้าน​ของ​ข้า‍พระ‍องค์​ก็​จะ​เป็น ผู้​รับ​มร‌ดก​ของ​ข้า‍พระ‍องค์”

4. ครั้น​แล้ว​พระ‍ดำ‌รัส​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ถึง​อับ‌ราม​ว่า “คน​นี้​จะ​ไม่‍ได้​เป็น​ผู้​รับ​มร‌ดก​ของ​เจ้า แต่​บุตร‍ชาย​ของ​เจ้า​เอง​จะ​เป็น​ผู้​รับ​มร‌ดก​ของ​เจ้า”

5. พระ‍องค์​จึง​พา​อับ‌ราม​ออก​มา​กลาง‍แจ้ง​แล้ว​ตรัส​ว่า “มอง‍ดู​ฟ้า ถ้า​เจ้า​นับ​ดาว​ทั้ง‍หลาย​ได้ ก็​นับ​ไป​เถิด” แล้ว​พระ‍องค์​ตรัส​ว่า “พงศ์‍พันธุ์​ของ​เจ้า​จะ​มาก‍มาย​เช่น‍นั้น”

6. อับ‌ราม​ก็​เชื่อ​พระ‍เจ้า ความ​เชื่อ​นั้น​พระ‍องค์​ทรง​นับ​ว่า​เป็น​ความ​ชอบ‍ธรรม แก่​ท่าน

7. แล้ว​พระ‍องค์​ตรัส​แก่​อับ‌ราม​ว่า “เรา​คือ​พระ‍เจ้า​ที่​พา​เจ้า​ออก​จาก​เมือง​เออร์​ของ​ชาว​เคล‌เดีย เพื่อ​จะ​ยก​ดินแดน​นี้​ให้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์​ของ​เจ้า”

8. อับ‌ราม​ทูล​ว่า “ข้า‍แต่​พระ‍เจ้า ข้า‍พระ‍องค์​จะ​รู้​ได้​อย่าง‍ไร​ว่า​จะ​ได้​ดินแดน​นี้​เป็น​กรรม‍สิทธิ์”

9. พระ‍องค์​จึง​ตรัส​แก่​อับ‌ราม​ว่า “เอา​ลูก‍วัว​ตัว‍เมีย​อายุ​สาม​ปี​แพะ​ตัว‍เมีย​อายุ​สาม​ปี และ​แกะ​ตัว‍ผู้​อายุ​สาม​ปี นก‍เขา​ตัว​หนึ่ง​กับ​นก‍พิราบ​โต​ตัว​หนึ่ง​มา​ให้​เรา”

10. อับ‌ราม​จึง​นำ​สัตว์​เหล่า‍นี้​มา​ถวาย และ​ผ่า​กลาง‍ตัว​วาง​ข้าง​ละ​ซีก​ตรง‍กัน แต่​นก​นั้น​หา‍ได้​ผ่า​ไม่

11. ครั้น​ฝูง‍เหยี่ยว​บิน​ลง​มา​ที่​เนื้อ‍สัตว์​เหล่า‍นั้น อับ‌ราม​ก็​ไล่​ไป​เสีย

12. เมื่อ​เวลา​อา‌ทิตย์​ใกล้​จะ​ตก อับ‌ราม​ก็​นอน‍หลับ​สนิท เวลา​นั้น​ความ​กลัว​และ​ความ​มืด​อย่าง‍ยิ่ง​ก็​มา​ทับ​ถม​อับ‌ราม

13. พระ‍องค์​จึง​ตรัส​แก่​อับ‌ราม​ว่า “เจ้า​จง​รู้​แน่​เถิด​ว่า​พงศ์‍พันธุ์ ของ​เจ้า​จะ​เป็น​คน​ต่าง‍ด้าว​ใน​ดินแดน​ซึ่ง​มิ‍ใช่​ที่​ของ​เขา และ​เขา​จะ​ต้อง​รับ‍ใช้​ชาว​เมือง​นั้น ชาว​เมือง​นั้น​จะ​บีบ​บัง‍คับ​เขา​ถึง​สี่‍ร้อย​ปี

14. ส่วน​ประ‌เทศ​ที่​เขา​รับ‍ใช้​อยู่​นั้น เรา​จะ​พิพาก‌ษา​ลง‍โทษ ต่อ‍มา​พงศ์‍พันธุ์​ของ​เจ้า​จะ​ออก​มา มี​ทรัพย์‍สม‌บัติ​มาก

15. ฝ่าย​เจ้า​จะ​ไป​ตาม​ปู่‍ย่า​ตา‍ยาย​ของ​เจ้า​โดย​ผา‍สุก เจ้า​จะ​ตาย​เวลา​ชรา​มาก​แล้ว​เขา​จะ​ฝัง‍ศพ​เจ้า​ไว้

16. ใน​ชั่ว​อายุ​ที่​สี่ พงศ์‍พันธุ์​ของ​เจ้า​จะ​กลับ​มา​ที่‍นี่​อีก ด้วย​ว่า​ความ​ชั่ว​ลา‌มก​ของ​คน​อา‌โม‌ไรต์​ยัง​ไม่​ครบ​ถ้วน”

17. ครั้น​ดวง‍อา‌ทิตย์​ตก​และ​ค่ำ​มืด​ก็​มี​เตา​ที่​ควัน​พลุ่ง​อยู่ และ​คบ‍เพลิง​เลื่อน​ลอย​มา​ระหว่าง​กลาง​ซีก​สัตว์​เหล่า‍นั้น

18. ใน​วัน​นั้น​พระ‍เจ้า​ทรง​กระ‌ทำ​พันธ‌สัญ‌ญา​ไว้​กับ​อับ‌ราม​ว่า “เรา​มอบ​ดินแดน​นี้​ให้​เชื้อ‍สาย​ของ​เจ้า​แล้ว ตั้ง‍แต่​แม่‍น้ำ​อียิปต์​ไป​ถึง​แม่‍น้ำ​ใหญ่ คือ​แม่‍น้ำ​ยูเฟร‌ติส

19. ทั้ง​แผ่น‍ดิน​คน​เค‌ไนต์ คน​เค‌นัส และ​คน​ขัด‌โม‌ไนต์

20. กับ​คน​ฮิต‌ไทต์ คน​เป‌ริสซี คน​เร‌ฟา‌อิม

21. คน​อา‌โม‌ไรต์ คน​คา‌นา‌อัน คน​เกอร์‌กา‌ชี​และ​คน​เย‌บุส​ด้วย