15. ก็ให้ชายผู้นั้นพาภรรยาของตนไปหาปุโรหิต นำเครื่องบูชาสำหรับภรรยาไป มีแป้งบารลีหนึ่งในสิบเอฟาห์ อย่าให้เขาเทน้ำมันหรือใส่กำยานในแป้งนั้น เพราะเป็นธัญญบูชาเรื่องความหึงหวง เป็นธัญญบูชาแห่งความรำลึกฟื้นให้ระลึกถึงความผิด
16. “และปุโรหิตจะนำนางมาใกล้ให้เข้าเฝ้าพระเจ้า
17. และปุโรหิตจะเอาน้ำบริสุทธิ์ที่ใส่ภาชนะดิน เอาผงคลีที่พื้นพลับพลาใส่ในน้ำนั้น
18. และปุโรหิตจะให้นางเข้าเฝ้าพระเจ้า และแก้มวยผมของนางออก และส่งธัญญบูชาแห่งความรำลึกให้นางถือไว้ อันเป็นธัญญบูชาแห่งความหึงหวง แล้วปุโรหิตจะถือน้ำแห่งความขมขื่นที่ นำการแช่งสาปนั้นไว้เอง
19. แล้วปุโรหิตจะให้นางสาบานตัวว่า ‘ถ้าไม่มีชายใดมานอนกับเจ้า หรือเจ้าไม่หันเหไปกระทำมลทิน เมื่อเจ้ายังอยู่ในอำนาจของสามี ก็ให้เจ้าพ้นเสียจากน้ำแห่งความขมขื่นที่นำการสาปแช่งนี้
20. แต่ถ้าเจ้าได้หลงไป แม้เจ้าอยู่ในอำนาจของสามีและได้กระทำ ตัวเองให้เป็นมลทิน และชายอื่นนอกจากสามีได้เข้านอนด้วยแล้ว
21. ก็ (ให้ปุโรหิตกระทำให้หญิงนั้นกล่าวคำสาบานแช่งสาป และกล่าวแก่ผู้หญิงนั้นว่า) ขอให้พระเจ้าทรงกระทำเจ้าให้เป็นคำแช่ง และเป็นคำสาปท่ามกลางชนชาติของเจ้า ในเมื่อพระเจ้ากระทำให้โคนขาเจ้าลีบ และกระทำท้องเจ้าให้ป่องแล้ว
22. ขอให้น้ำแห่งคำสาปแช่งนี้เข้าในตัวเจ้า กระทำให้ท้องเจ้าป่อง และกระทำให้โคนขาเจ้าลีบไป’ และนางนั้นจะต้องกล่าวว่า ‘อาเมน อาเมน’
23. “แล้วปุโรหิตจะเขียนคำสาปนี้ลงในสมุด และลบความนั้นออกเสียในน้ำแห่งความขมขื่น
24. แล้วให้หญิงนั้นดื่มน้ำแห่งความขมขื่นที่นำการสาปแช่ง แล้วน้ำที่นำการสาปแช่งนั้นจะเข้าไปในตัวนาง กระทำให้นางเจ็บมาก
25. และปุโรหิตจะเอาธัญญบูชาแห่งความหึงหวงออกจากมือนาง ยื่นถวายธัญญบูชานั้นแด่พระเจ้า แล้วนำไปที่แท่นบูชา
26. และปุโรหิตจะหยิบธัญญบูชากำมือหนึ่งเป็นส่วนอนุสรณ์ แล้วเผาเสียบนแท่นบูชา แล้วจึงให้หญิงนั้นดื่มน้ำนั้น