8. เมื่อเจ้าจัดวัวผู้เป็นเครื่องเผาบูชาหรือเป็นเครื่องสัตวบูชา เพื่อแก้บนหรือให้เป็นศานติบูชาแด่พระเจ้า
9. ก็ให้นำธัญญบูชามียอดแป้งสามในสิบเอฟาห์คลุก น้ำมันครึ่งฮินมาบูชาพร้อมกับวัวผู้นั้น
10. และให้นำเครื่องดื่มบูชามีเหล้าองุ่นครึ่งฮินให้ เป็นการบูชาด้วยไฟ เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระเจ้า
11. จงกระทำอย่างนี้สำหรับวัวผู้หรือแกะผู้ทุกตัว หรือสำหรับลูกแกะผู้หรือลูกแพะทุกตัว
12. ตามจำนวนสัตว์ที่จัดมา จงกระทำตามส่วนนี้แก่สัตว์ทุกๆตัว
13. บรรดาชาวพื้นเมืองต้องกระทำอย่างนี้ทุกคน เมื่อจะถวายเครื่องบูชาด้วยไฟ เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระเจ้า
14. ถ้าคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่กับเจ้า หรือคนหนึ่งคนใดท่ามกลางเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ ของเจ้าจะใคร่ถวายเครื่องบูชาด้วยไฟ เป็นกลิ่นที่พอพระทัยแด่พระเจ้า ก็ให้เขาทั้งหลายกระทำเหมือนเจ้าทั้งหลายได้กระทำนั้น
15. จะต้องมีกฎเกณฑ์อย่างเดียวกันสำหรับชุมนุมชนและ สำหรับคนต่างด้าวผู้มาอาศัยอยู่กับเจ้า เป็นกฎเกณฑ์ถาวรตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า คือเจ้าเป็นอย่างใดคนต่างด้าวก็เป็นอย่างนั้น ต่อพระพักตร์พระเจ้า
16. จะต้องมีบัญญัติอย่างเดียวกัน และกฎหมายอย่างเดียวกันสำหรับเจ้าและสำหรับ คนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่กับเจ้า”
17. พระเจ้าตรัสกับโมเสสว่า
18. “จงกล่าวแก่คนอิสราเอลว่า เมื่อเจ้าทั้งหลายมาถึงแผ่นดินที่เราจะพาเจ้าไป
19. และเมื่อเจ้ารับประทานอาหารแห่งแผ่นดินนั้น เจ้าจงนำเครื่องบูชาถวายแด่พระเจ้า
20. จงเอาแป้งเปียกส่วนหนึ่งที่เจ้าทำใหม่ทำขนม ก้อนหนึ่งถวายเป็นเครื่องบูชา เป็นเครื่องบูชาที่ได้จากลานนวดข้าว เจ้าจงถวายเช่นว่านี้
21. จงเอาแป้งเปียกส่วนหนึ่งที่เจ้าทำใหม่ถวายเป็นเครื่อง บูชาแด่พระเจ้าตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเจ้า
22. “ถ้าเจ้าทั้งหลายได้ประพฤติผิด มิได้รักษาพระบัญญัติเหล่านี้ทุกประการ ซึ่งพระเจ้าตรัสสั่งแก่โมเสส