พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

กัน‌ดาร‍วิถี 15:11-20 ฉบับ1971 (TH1971)

11. จง​กระ‌ทำ​อย่าง‍นี้​สำ‌หรับ​วัว‍ผู้​หรือ​แกะ‍ผู้​ทุก‍ตัว หรือ​สำ‌หรับ​ลูก‍แกะ‍ผู้​หรือ​ลูก‍แพะ​ทุก‍ตัว

12. ตาม​จำ‌นวน​สัตว์​ที่​จัด​มา จง​กระ‌ทำ​ตาม​ส่วน​นี้​แก่​สัตว์​ทุกๆ​ตัว

13. บรร‌ดา​ชาว​พื้น‍เมือง​ต้อง​กระ‌ทำ​อย่าง‍นี้​ทุก‍คน เมื่อ​จะ​ถวาย​เครื่อง​บูชา​ด้วย​ไฟ เป็น​กลิ่น​ที่​พอ‍พระ‌ทัย​แด่​พระ‍เจ้า

14. ถ้า​คน​ต่าง‍ด้าว​ที่​มา​อา‌ศัย​อยู่​กับ​เจ้า หรือ​คน​หนึ่ง​คน​ใด​ท่าม‍กลาง​เจ้า​ตลอด​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์ ของ​เจ้า​จะ​ใคร่​ถวาย​เครื่อง​บูชา​ด้วย​ไฟ เป็น​กลิ่น​ที่​พอ‍พระ‌ทัย​แด่​พระ‍เจ้า ก็​ให้​เขา​ทั้ง‍หลาย​กระ‌ทำ​เหมือน​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​ได้​กระ‌ทำ​นั้น

15. จะ​ต้อง​มี​กฎ‍เกณฑ์​อย่าง​เดียว​กัน​สำ‌หรับ​ชุม‌นุม‍ชน​และ สำ‌หรับ​คน​ต่าง‍ด้าว​ผู้​มา​อา‌ศัย​อยู่​กับ​เจ้า เป็น​กฎ‍เกณฑ์​ถา‌วร​ตลอด​ชั่ว​ชาติ​พันธุ์​ของ​เจ้า คือ​เจ้า​เป็น​อย่าง​ใด​คน​ต่าง‍ด้าว​ก็​เป็น​อย่าง​นั้น ต่อ​พระ‍พักตร์​พระ‍เจ้า

16. จะ​ต้อง​มี​บัญ‌ญัติ​อย่าง​เดียว​กัน และ​กฎ‍หมาย​อย่าง​เดียว​กัน​สำ‌หรับ​เจ้า​และ​สำ‌หรับ คน​ต่าง‍ด้าว​ที่​มา​อา‌ศัย​อยู่​กับ​เจ้า”

17. พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า

18. “จง​กล่าว​แก่​คน​อิส‌รา‌เอล​ว่า เมื่อ​เจ้า​ทั้ง‍หลาย​มา​ถึง​แผ่น‍ดิน​ที่​เรา​จะ​พา​เจ้า​ไป

19. และ​เมื่อ​เจ้า​รับ‍ประ‌ทาน​อา‌หาร​แห่ง​แผ่น‍ดิน​นั้น เจ้า​จง​นำ​เครื่อง​บูชา​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า

20. จง​เอา​แป้ง‍เปียก​ส่วน‍หนึ่ง​ที่​เจ้า​ทำ​ใหม่​ทำ​ขนม ก้อน​หนึ่ง​ถวาย​เป็น​เครื่อง​บูชา เป็น​เครื่อง​บูชา​ที่​ได้​จาก​ลาน​นวด‍ข้าว เจ้า​จง​ถวาย​เช่น​ว่า​นี้

อ่านบทที่สมบูรณ์ กัน‌ดาร‍วิถี 15