บท

  1. 1
  2. 2
  3. 3
  4. 4
  5. 5
  6. 6
  7. 7
  8. 8
  9. 9
  10. 10
  11. 11
  12. 12
  13. 13
  14. 14
  15. 15
  16. 16
  17. 17
  18. 18
  19. 19
  20. 20
  21. 21
  22. 22
  23. 23
  24. 24
  25. 25
  26. 26
  27. 27
  28. 28
  29. 29
  30. 30
  31. 31
  32. 32
  33. 33
  34. 34
  35. 35
  36. 36

พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

กัน‌ดาร‍วิถี 11 ฉบับ1971 (TH1971)

พระ‍เจ้า​ทรง​สัญ‌ญา​จะ​ประ‌ทาน​เนื้อ

1. ประ‌ชา‍ชน​ได้​บ่น​เรื่อง​เหตุ‍ร้าย ต่อ​พระ‍เนตร​พระ‍กรรณ​ของ​พระ‍เจ้า เมื่อ​พระ‍เจ้า​ทรง​ทราบ​ก็​ทรง​พระ‍พิโรธ มี​ไฟ​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ไหม้​อยู่​ท่าม‍กลาง เขา​เผา​ค่าย​รอบ‍นอก​เสีย​บ้าง

2. แล้ว​คน​ทั้ง‍หลาย​จึง​ร้อง​ต่อ​โม‌เสส และ​โม‌เสส​ได้​อธิษ‌ฐาน​พระ‍เจ้า ไฟ​ก็​ดับ

3. เขา​จึง​เรียก​ชื่อ​ตำ‌บล​นั้น​ว่า​ทา‌เบ‌ราห์ เพราะ​ไฟ​ของ​พระ‍เจ้า​มา​ไหม้​อยู่​ท่าม‍กลาง​เขา​ทั้ง‍หลาย

4. คน​ที่​ปะ‍ปน​มา​กับ​เขา​ทั้ง‍หลาย​เป็น​คน​ละโมบ​มาก ทั้ง​คน​อิส‌รา‌เอล​ก็​ร้อง‍ไห้​คร่ำ‍ครวญ​อีก​ว่า “ผู้‍ใด​จะ​ให้​เนื้อ​เรา​กิน

5. เรา​ระลึก​ถึง​ปลา​ที่​เรา​เคย​กิน​ใน​อียิปต์​โดย​ไม่​ต้อง​ซื้อ ทั้ง​แตงกวา แตง‌โม กระ‌เทียม​จีน หอม​ใหญ่ หัว​กระ‌เทียม

6. บัด‍นี้​จิต‍ใจ​ของ​เรา​ก็​เหี่ยว‍แห้ง​ลง ไม่‍มี​อะไร​ให้​เรา​ดู​เลย​นอก‍จาก​มานานี้”

7. มานา​นั้น​เหมือน​เมล็ด​ผัก‍ชี สี​เหมือน​ยาง‍ไม้​ตะคร้ำ

8. ประ‌ชา‍ชน​ก็​เที่ยว​ออก​ไป​เก็บ​มา​โม่​หรือ​ตำ​ใน​ครก และ​ใส่​หม้อ​ต้ม​ทำ​ขนม รส​ของ​มานา​เหมือน​รส​ขนม​คลุก​น้ำ‍มัน

9. กลาง‍คืน​เมื่อ​น้ำ‍ค้าง​ตก​มา​เหนือ​ค่าย มานา​ก็​ตก​มา​ด้วย

10. โม‌เสส​ได้​ยิน​ประ‌ชา‍ชน​ร้อง‍ไห้​ไป​ทั่ว​ตระ‌กูล​ทั้ง‍หลาย ต่าง​คน​ต่าง​อยู่​ที่​ประ‌ตู​เต็นท์​ของ​ตน พระ‍เจ้า​ทรง​กริ้ว​ยิ่ง​นัก โม‌เสส​ก็​ร้อน‍ใจ​ด้วย

11. โม‌เสส​จึง​กราบ‍ทูล​พระ‍เจ้า​ว่า “ไฉน​พระ‍องค์​จึง​ให้​ผู้‍รับ‍ใช้​ของ​พระ‍องค์​ยาก‍เย็น​เช่น‍นี้ เหตุ‍ใด​ข้า‍พระ‍องค์​ไม่​เป็น​ที่​โปรด‌ปราน​ต่อ​พระ‍องค์ พระ‍องค์​จึง​ทรง​วาง​เรื่อง​ของ​ชน‍ชาติ​ทั้ง‍หมด​นี้​อัน เป็น​ภาระ​หนัก​ลง​เหนือ​ข้า‍พระ‍องค์

12. ข้า‍พระ‍องค์​ตั้ง‍ครรภ์​คน​เหล่า‍นี้​มา​หรือ ข้า‍พระ‍องค์​ยัง​คน​เหล่า‍นี้​ให้​เกิด‍มา​หรือ พระ‍องค์​จึง​ตรัส​แก่​ข้า‍พระ‍องค์​ว่า ‘จง​อุ้ม​เขา​ไว้​ใน​อก​ของ​เจ้า​อย่าง​คน​เลี้ยง​อุ้ม ลูก‍แดง​นำ​มา​สู่​แผ่น‍ดิน​ที่​พระ‍องค์​ปฏิ‌ญาณ​จะ​ให้​แก่ ปู่‍ย่า​ตา‍ยาย​ของ​เขา’

13. ข้า‍พระ‍องค์​จะ​ได้​เนื้อ​มา​จาก​ไหน​ให้​คน​ทั้ง‍หมด​นี้ เพราะ​เขา​ร้อง‍ไห้​ต่อ​ข้า‍พระ‍องค์​ว่า ‘ขอ​เนื้อ​ให้​เรา​กิน’

14. ข้า‍พระ‍องค์​ไม่​สา‌มารถ​หอบ​อุ้ม​คน​เหล่า‍นี้​แต่​ลำ‌พัง ได้​เป็น​ภาระ​หนัก​เกิน​แก่​ข้า‍พระ‍องค์

15. ถ้า​พระ‍องค์​จะ​ทรง​กระ‌ทำ​แก่​ข้า‍พระ‍องค์​อย่าง‍นี้​แล้ว และ​ถ้า​ข้า‍พระ‍องค์​เป็น​ที่​โปรด‌ปราน ขอ​จง​ประ‌หาร​ข้า‍พระ‍องค์​เสีย​ทันที​เถิด อย่า​ให้​ข้า‍พระ‍องค์​แล​เห็น​ความ​ทุเรศ​ของ​ข้า‍พระ‍องค์​เลย”

16. พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า “จง​รวบ‍รวม​พวก​ผู้ใหญ่​ใน​อิส‌รา‌เอล​ให้​เรา​เจ็ด‍สิบ​คน เป็น​คน​ที่​เจ้า​ทราบ​ว่า​เป็น​คน​ผู้ใหญ่​ใน​ประ‌ชา‍ชน​และ​เป็น เจ้า‍หน้า‍ที่​เหนือ​เขา​ทั้ง‍หลาย จง​พา​เขา​มา​ที่​เต็นท์​นัด‍พบ​ให้​เขา​ยืน​อยู่​พร้อม​กับ​เจ้า​ที่‍นั่น

17. เรา​จะ​ลง​มา​สนทนา​กับ​เจ้า​ที่‍นั่น และ​เรา​จะ​เอา​จิต​วิญ‌ญาณ​ที่​มี​อยู่​บน​เจ้า​มา​ใส่​บน คน​เหล่า‍นั้น​เสีย​บ้าง ให้​เขา​ทั้ง‍หลาย​แบก​ภาระ​ของ​ชน‍ชาติ​นี้​ด้วย​กัน​กับ​เจ้า เพื่อ​เจ้า​จะ​มิ‍ได้​ทน​แบก​อยู่​แต่​ลำ‌พัง

18. และ​จง​กล่าว​แก่​คน​ทั้ง‍ปวง​ว่า ‘ท่าน​ทั้ง‍หลาย​จง​ชำระ​ตัว​ให้​บริ‌สุทธิ์​สำ‌หรับ​พรุ่ง‍นี้ ท่าน​จะ​ได้​รับ‍ประ‌ทาน​เนื้อ​เพราะ​ท่าน​ร้อง‍ไห้​ต่อ​พระ‍เนตร พระ‍กรรณ​ของ​พระ‍เจ้า​ว่า “ผู้‍ใด​จะ​ให้​เนื้อ​เรา​กิน เมื่อ​เรา​อยู่​ใน​อียิปต์​เรา​ก็​สุข​สบาย” เพราะ​เหตุ‍นี้​พระ‍เจ้า​จะ​ทรง​ประ‌ทาน​เนื้อ​ให้​ท่าน​ทั้ง‍หลาย รับ‍ประ‌ทาน

19. ท่าน​จะ​มิ‍ได้​รับ‍ประ‌ทาน​วัน​เดียว หรือ​สอง​วัน หรือ​ห้า​วัน หรือ​สิบ​วัน หรือ​ยี่‍สิบ​วัน

20. แต่​หนึ่ง​เดือน​เต็ม จน​เนื้อ​จะ​ล้น​ออก​มา​ทาง​รู​จมูก​ของ​ท่าน จน​ท่าน​เอือม เพราะ​ท่าน​ได้​ทอด‍ทิ้ง​พระ‍เจ้า​ผู้​อยู่​ท่าม‍กลาง​ท่าน​ทั้ง‍หลาย และ​ได้​ร้อง‍ไห้​ต่อ​พระ‍องค์​กล่าว​ว่า “ไฉน​เรา​จึง​ได้​ออก​มา​จาก​อียิปต์” ’ ”

21. แต่​โม‌เสส​กราบ‍ทูล​ว่า “คน​ที่​ข้า‍พระ‍องค์​อยู่​ท่าม‍กลาง​เขา​นั้น​เป็น​ทหาร​ราบ​หก‍แสน​คน และ​พระ‍องค์​ตรัส​ว่า ‘เรา​จะ​ให้​เนื้อ​เขา​ทั้ง‍หลาย​กิน​ครบ​เดือน​หนึ่ง’

22. จะ​เอา​ฝูง​แพะ​แกะ​ฝูง​โค​มา​ฆ่า​ให้​เขา​ให้​พอ​เขา​กิน​หรือ จะ​รวบ‍รวม​ปลา​ทั้ง‍หมด​ใน​ทะเล​ให้​เขา​ให้​พอ​เขา​กิน​หรือ”

23. พระ‍เจ้า​ตรัส​กับ​โม‌เสส​ว่า “พระ‍หัตถ์​ของ​พระ‍เจ้า​สั้น​ไป​หรือ บัด‍นี้​เจ้า​จะ​เห็น​ว่า​คำ​ของ​เรา​จะ​สำ‌เร็จ​เพื่อ​เจ้า​จริง​หรือ​ไม่”

พวก​ผู้ใหญ่​เผย‍พระ‍วจนะ

24. โม‌เสส​ก็​ออก​ไป​บอก​แก่​คน​ทั้ง‍ปวง ถึง​พระ‍ดำ‌รัส​ของ​พระ‍เจ้า และ​ท่าน​ได้​รวบ‍รวม​พวก​ผู้ใหญ่​ใน​ประ‌ชา‍ชน​ได้​เจ็ด‍สิบ​คน แต่ง‍ตั้ง​เขา​ไว้​ให้​ยืน​รอบ​เต็นท์

25. แล้ว​พระ‍เจ้า​เสด็จ​ลง​มา​ใน​เมฆ​และ​ตรัส​กับ​โม‌เสส และ​เอา​วิญ‌ญาณ​ที่​มี​อยู่​บน​โม‌เสส​บ้าง ใส่​บน​พวก​ผู้ใหญ่​เจ็ด‍สิบ​คน​นั้น เมื่อ​วิญ‌ญาณ​อยู่​บน​เขา​ทั้ง‍หลาย​แล้ว เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​เผย​พระ‍วจนะ แต่​เขา​ทั้ง‍หลาย​ก็​ไม่​ทำ​อีก

26. ยัง​มี​สอง​คน​ที่​อยู่​ใน​ค่าย คน​หนึ่ง​ชื่อ​เอล‌ดาด อีก​คน​หนึ่ง​ชื่อ​เม‌ดาด​และ​วิญ‌ญาณ​อยู่​บน​เขา เขา​เป็น​คน​ที่​ได้​ลง​ทะเบียน​ไว้ แต่​ไม่​ได้​มา​ที่​เต็นท์ เขา​เผย​พระ‍วจนะ​ใน​ค่าย

27. มี​ชาย‍หนุ่ม​คน​หนึ่ง​วิ่ง​มา​บอก​โม‌เสส​ว่า “เอล‌ดาด​และ​เม‌ดาด​กำ‌ลัง​เผย​พระ‍วจนะ​อยู่​ใน​ค่าย”

28. และ​โย‌ชู‌วา​บุตร​นูน​เป็น​ผู้‍รับ‍ใช้​ของ​โม‌เสส​ตั้ง‍แต่​หนุ่มๆ มา​กล่าว‍ว่า “โม‌เสส​เจ้า‍นาย​ของ​ข้าพ‌เจ้า ขอ​ห้าม​เขา​เสีย”

29. แต่​โม‌เสส​บอก​เขา​ว่า “ท่าน​เจ็บ‍ร้อน​แทน​เรา​หรือ เรา​ใคร่​ให้​ประ‌ชา‍ชน​ของ​พระ‍เจ้า​เป็น​ผู้​เผย​พระ‍วจนะ​ทุก‍คน และ​ใคร่​ให้​พระ‍เจ้า​ทรง​ใส่​วิญ‌ญาณ​ของ​พระ‍องค์​ไว้​บน​เขา เหล่า​นั้น”

30. โม‌เสส​และ​พวก​ผู้ใหญ่​ของ​คน​อิส‌รา‌เอล​ก็​กลับ‍ไป​ค่าย

พระ‍เจ้า​ประ‌ทาน​นก‍คุ่ม

31. มี​ลม​พัด​มา​จาก​พระ‍เจ้า​พา​ฝูง​นก‍คุ่ม​มา​จาก​ทะเล ให้​มา​ตก​อยู่​ที่​ข้าง​ค่าย​รอบ​ค่าย​ทุก​ทิศ ห่าง​ออก​ไป​เป็น​หน‍ทาง​เดิน​วัน‍หนึ่ง สูง​พ้น​พื้น‍ดิน​ประ‌มาณ​สอง​ศอก

32. วัน​นั้น​คน​ก็​เที่ยว​จับ​นก‍คุ่ม​ทั้ง​วัน​และ​คืน และ​ตลอด​วัน​รุ่ง‍ขึ้น​ด้วย คน​ที่​จับ​ได้​น้อย​ที่‍สุด​ได้​ถึง​สิบ​โฮ‌เมอร์ แล้ว​เขา​เอา​มา​วาง​ตาก​ทั่ว​ค่าย

33. เมื่อ​นก​ยัง​ติด​ฟัน​เขา​ทั้ง‍หลาย​อยู่ ยัง​รับ‍ประ‌ทาน​ไม่​ทัน​หมด พระ‍เจ้า​ทรง​กริ้ว​ประ‌ชา‍ชน​ยิ่ง​นัก พระ‍เจ้า​ก็​ทรง​ประ‌หาร​ประ‌ชา‍ชน​เสีย​ด้วย​ภัย​พิบัติ​อย่าง​ร้าย‍แรง

34. เขา​จึง​เรียก​ชื่อ​ตำ‌บล​นั้น​ว่าขิบ‌โรท‌หัท‌ธา‌อา‌วาห์7 เพราะ​ที่‍นั่น​เขา​ฝัง‍ศพ​คน​ทั้ง‍ปวง​ที่​โลภ​อา‌หาร

35. ประ‌ชา‍ชน​ได้​ยก​เดิน​จาก​ขิบ‌โรท‌หัท‌ธา‌อา‌วาห์​ถึง​ฮา‌เซ‌โรท และ​ยับ‍ยั้ง​อยู่​ที่​ฮา‌เซ‌โรท