พันธสัญญาเดิม

พันธสัญญาใหม่

2 พง‌ศาว‌ดาร 30:16-25 ฉบับ1971 (TH1971)

16. เขา​ทั้ง‍หลาย​เข้า​ประ‌จำ​ตำ‌แหน่ง​ที่​เขา​เคย ตาม​บท​บัญ‌ญัติ​ของ​โม‌เสส​คน​ของ​พระ‍เจ้า ปุโร‌หิต​ก็​เอา​เลือด​ซึ่ง​เขา​รับ​มา​จาก​มือ​ของ​คน​เลวี​ประ‌พรม

17. เพราะ‍ว่า​มี​หลาย​คน​ใน​ชุม‌นุม‍ชน​นั้น​ยัง​มิ‍ได้​ชำระ​ตน ให้​บริ‌สุทธิ์ เพราะ​ฉะนั้น​คน​เลวี​จึง​ต้อง​ฆ่า​แกะ​ปัส‌กา​แทน​ทุก​คน​ที่​มล‌ทิน เพื่อ​กระ‌ทำ​ให้​บริ‌สุทธิ์​ต่อ​พระ‍เจ้า

18. เพราะ‍ว่า​มวล‍ชน​นั้น คน​เป็น อัน​มาก​ที่​มา​จาก​เอฟ‌รา‌อิม มนัส‌เสห์ อิส‌สา‌คาร์ และ​เศ‌บู‌ลุน​ยัง​ไม่​ได้​ชำระ​ตน แต่​เขา​ก็​รับ‍ประ‌ทาน​ปัส‌กา​ผิด​ต่อ​ข้อ​ที่​กำ‌หนด​ไว้ เพราะ‍ว่า​เฮ‌เซ‌คี‌ยาห์​ทรง​อธิษ‌ฐาน​เผื่อ​เขา​ว่า “ขอ​พระ‍เจ้า​ผู้​ประ‌เสริฐ​ทรง​ให้​อภัย​แก่​ทุกๆ​คน

19. ผู้​ปัก‍ใจ​เสาะ‍หา​พระ‍เจ้า คือ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​แห่ง​บรรพ‌บุรุษ​ของ​เขา ถึง​แม้‍ว่า​จะ​ไม่​เป็น​ไป​ตาม​กฎ​ของ​ความ​บริ‌สุทธิ์​แห่ง​สถาน นมัส‌การ​นี้”

20. พระ‍เจ้า​ทรง​ฟัง​เฮ‌เซ‌คี‌ยาห์​และ​ทรง​รัก‌ษา​ประ‌ชา‍ชน

21. และ​ประ‌ชา‍ชน​อิส‌รา‌เอล​ที่​อยู่ ณ เย‌รู‌ซา‌เล็ม ได้​ถือ​เทศ‌กาล​กิน​ขนม‍ปัง​ไร้‍เชื้อ​เจ็ด​วัน​ด้วย​ความ​ยินดี​ยิ่ง และ​คน​เลวี​กับ​ปุโร‌หิต​ได้​สรร‌เสริญ​พระ‍เจ้า​ทุก‍วันๆ ร้อง‍เพลง​ด้วย​เต็ม​กำ‌ลัง​ของ​เขา​ถวาย​แด่​พระ‍เจ้า

22. และ​เฮ‌เซ‌คี‌ยาห์​ทรง กล่าว​หนุน‍ใจ​พวก​คน​เลวี​ทั้ง‍ปวง​ผู้​แสดง​ฝี‍มือ​ดี ใน​การ​ปรน‌นิบัติ​พระ‍เจ้า ประ‌ชา‍ชน​จึง​รับ‍ประ‌ทาน​อา‌หาร​ใน​เทศ‌กาล​นั้น​เจ็ด​วัน ได้​ถวาย​สัตว์​เป็น​เครื่อง​ศานติ‍บูชา และ​โม‌ทนา​พระ‍คุณ​พระ‍เย‌โฮ‌วาห์​พระ‍เจ้า​แห่ง​บรรพ‌บุรุษ​ของ​ตน

23. แล้ว​ชุม‌นุม‍ชน​ทั้ง‍สิ้น​ก็​ตก‍ลง​กัน​ที่​จะ​ถือ​เทศ‌กาล​ไป​อีก​เจ็ด​วัน เขา​จึง​ถือ​เทศ‌กาล​ไป​อีก​เจ็ด​วัน​ด้วย​ความ​ยินดี

24. เพราะ​เฮ‌เซ‌คี‌ยาห์​พระ‍รา‌ชา​แห่ง​ยู‌ดาห์​ได้ ทรง​ประ‌ทาน​วัว‍ผู้​หนึ่ง‍พัน​ตัว แกะ​เจ็ด‍พัน​ตัว แก่​ชุม‌นุม‍ชน​ให้​เป็น​เครื่อง​บูชา และ​พวก​เจ้า‍นาย​ได้​ให้​วัว‍ผู้​หนึ่ง‍พัน​ตัว แกะ​หนึ่ง‍หมื่น​ตัว แก่​ชุม‌นุม‍ชน และ​ปุโร‌หิต​เป็น​จำ‌นวน​มาก​ก็​ได้​ชำระ​ตน​ให้​บริ‌สุทธิ์

25. ชุม‌นุม‍ชน​ทั้ง‍สิ้น​ของ​ยู‌ดาห์ กับ​บรร‌ดา​ปุโร‌หิต​และ​คน​เลวี และ​ชุม‌นุม‍ชน​ทั้ง‍สิ้น​ซึ่ง​ออก​มา​จาก​อิส‌รา‌เอล และ​คน​ต่าง​ด้าว​ซึ่ง​ออก​มา​จาก​อิส‌รา‌เอล​และ ซึ่ง​อยู่​ใน​ยู‌ดาห์​เปรม‍ปรีดิ์​กัน

อ่านบทที่สมบูรณ์ 2 พง‌ศาว‌ดาร 30