13. แต่คนของกองทัพซึ่งอามาซิยาห์ทรงปลดให้กลับไป และไม่ให้เขาไปรบด้วยนั้น เขาตลบเข้าโจมตีหัวเมือง ของยูดาห์ ตั้งแต่สะมาเรียถึงเบธโฮโรน และฆ่าประชาชนเสียสามพันคน และริบข้าวของไปเป็นอันมาก
14. และอยู่มาเมื่ออามาซิยาห์ เสด็จกลับจากการฆ่าฟันคนเอโดม พระองค์ทรงนำรูปเคารพของ คนชาวเสอีร์มาตั้งไว้เป็นพระของพระองค์ และกราบนมัสการพระเหล่านั้น ทรงเผาเครื่องหอมถวาย
15. เพราะฉะนั้นพระเจ้าทรงกริ้วต่ออามาซิยาห์ และทรงใช้ผู้เผยพระวจนะคนหนึ่งไปหา ทูลพระองค์ว่า “ทำไมเจ้าจึงแสวงหาพระของชนชาติหนึ่ง ซึ่งไม่สามารถช่วยกู้ชนชาติของตนเองจากมือของเจ้าได้”
16. ขณะที่เขากำลังทูลอยู่ พระราชาตรัสกับเขาว่า “เราได้แต่งตั้งเจ้าให้เป็นที่ปรึกษาหรือ หยุด ทำไมเจ้าจะต้องตายเล่า” ผู้เผยพระวจนะนั้นจึงหยุด แต่ทูลว่า “ข้าพระบาททราบว่าพระเจ้าทรงตั้งพระทัยจะทำลาย ฝ่าพระบาท เพราะฝ่าพระบาททรงกระทำเช่นนี้และมิได้ทรงฟังคำ ปรึกษาของข้าพระบาท”
17. แล้วอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ได้ตกลงพระทัย และทรงใช้ให้ไปเฝ้าเยโฮอาช โอรสของเยโฮอาหาส โอรสของเยฮู พระราชาของอิสราเอลทูลว่า “มาเถิด ให้เราทั้งสองมาเผชิญหน้ากัน”
18. และเยโฮอาชพระราชาแห่งอิสราเอลทรงใช้ ไปยังอามาซิยาห์พระราชาแห่งยูดาห์ว่า “ต้นกระชับบนเลบานอนส่งข่าวให้หาต้นสนสีดาร์ บนเลบานอนว่า ‘จงยกบุตรหญิงของเจ้าให้เป็นภรรยาบุตรชายของเรา’ และสัตว์ป่าทุ่งตัวหนึ่งแห่งเลบานอนผ่านมาและย่ำ ต้นกระชับลงเสีย
19. ท่านว่า ‘ดูซิข้าพเจ้าได้โจมตีเอโดม’ และจิตใจของท่านก็ผยองขึ้นในความโอ้อวด แต่จงอยู่กับบ้านเถิด เพราะไฉนท่านจึงเร้าใจตนเองให้ต่อสู้และรับอันตราย อันจะให้ท่านล้มลง ทั้งท่านและยูดาห์กับท่าน”