7. เมื่อดาวิดทรงทราบเช่นนั้นจึงรับสั่งโยอาบ และพลโยธาทั้งสิ้นให้ไป
8. ฝ่ายคนอัมโมนก็ยกออกมาและจัดทัพไว้ที่ ทางเข้าประตูเมือง ฝ่ายคนซีเรียชาวเมืองโศบาห์และชาวเมืองเรโหบ กับคนเมืองโทบ และเมืองมาอาคาห์อยู่ที่ชนบทกลางแจ้งต่างหาก
9. เมื่อโยอาบเห็นว่าการศึกนั้นขนาบอยู่ทั้งข้างหน้า และข้างหลัง ท่านจึงคัดเอาคนอิสราเอลที่สรรไว้แล้วจัดทัพ เข้าต่อสู้คนซีเรีย
10. ท่านมอบคนที่เหลืออยู่ไว้ในบังคับบัญชา ของอาบีชัยน้องชายของท่าน และเขาก็จัดคนเหล่านั้นเข้าต่อสู้กับคนอัมโมน
11. ท่านกล่าวว่า “ถ้ากำลังคนซีเรียแข็งเหลือกำลังของเรา เจ้าจงยกไปช่วยเรา แต่ถ้ากำลังคนอัมโมนแข็งเกินกำลังของเจ้า เราจะยกมาช่วยเจ้า
12. จงมีความกล้าหาญเถิด ให้เราเป็นลูกผู้ชายเพื่อชนชาติของเรา และเพื่อหัวเมืองแห่งพระเจ้าของเราและขอพระเจ้าทรง กระทำตามที่พระองค์ทรงเห็นชอบเถิด”
13. ดังนั้น โยอาบกับประชาชนที่อยู่กับท่านก็ยกเข้า ใกล้ต่อสู้กับคนซีเรีย ข้าศึกก็แตกหนีไปต่อหน้าเขา
14. เมื่อคนอัมโมนเห็นว่าคนซีเรียหนีไปแล้ว เขาทั้งหลายก็หนีอาบีชัยเข้าไปในเมือง แล้วโยอาบก็กลับจากการสู้รบกับคน อัมโมนมายังกรุงเยรูซาเล็ม
15. ครั้นคนซีเรียเห็นว่าตนพ่ายแพ้ต่ออิสราเอลแล้ว จึงรวบรวมเข้าด้วยกัน
16. ฝ่ายฮาดัดเอเซอร์ทรงใช้คนไปนำคนซีเรียผู้อยู่ฟาก ตะวันออกของแม่น้ำยูเฟรติสออกมา เขามายังตำบลเฮลาม มีโชบัคแม่ทัพของท่านเป็นผู้นำหน้า
17. เมื่อมีผู้กราบทูลดาวิด พระองค์ทรงรวบรวมอิสราเอลทั้งหมดข้ามแม่น้ำจอร์แดนมาถึงตำบลเฮลาม และคนซีเรียก็จัดทัพเข้าต่อสู้ดาวิดและได้รบกับพระองค์
18. คนซีเรียก็หนีจากอิสราเอล และดาวิดทรงประหารคนซีเรียซึ่งเป็นทหารรถรบเจ็ดร้อยคน กับทหารม้าสี่หมื่นคนเสีย และประหารโชบัคแม่ทัพของเขาทั้งหลายให้สิ้นชีวิตเสียที่นั่น
19. และเมื่อบรรดากษัตริย์ซึ่งขึ้นกับฮาดัดเอเซอร์เห็นว่า ตนพ่ายแพ้ต่ออิสราเอลแล้ว เขาก็ยอมสงบสุขกับอิสราเอล และยอมเป็นเมืองขึ้น ดังนั้นคนซีเรียจึงกลัวไม่กล้าช่วยคนอัมโมนอีกต่อไป