17. ซึ่งพระองค์ทรงยืนยันอีกกับยาโคบให้เป็นกฎเกณฑ์แก่อิสราเอล ให้เป็นพันธสัญญานิรันดร์
18. ว่า “เราจะให้แผ่นดินคานาอันแก่เจ้าเป็นส่วนมรดกของเจ้าทั้งหลาย”
19. เมื่อเจ้าทั้งหลายยังมีคนจำนวนน้อยจำนวนน้อยจริง ยังเป็นแต่คนอาศัยอยู่ในนั้น
20. พเนจรไปจากประชาชาตินี้ถึงประชาชาตินั้นจากราชอาณาจักรนี้ถึงอีกชนชาติหนึ่ง
21. พระองค์มิได้ทรงยอมให้ผู้ใดบีบบังคับเขาพระองค์ทรงขนาบพระราชา หลายองค์ด้วยเห็นแก่เขา
22. ว่า “อย่าแตะต้องบรรดาผู้ที่เราเจิมไว้อย่าทำอันตรายแก่ผู้เผยพระวจนะทั้งหลายของ เรา”
23. แผ่นดินโลกทั้งสิ้น จงร้องเพลงถวายพระเจ้าจงประกาศความรอดของพระองค์ทุกๆวัน
24. จงเล่าถึงพระสิริของพระองค์ ท่ามกลางบรรดาประชาชาติการอัศจรรย์ของพระองค์ ท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย
25. เพราะพระเจ้านั้นยิ่งใหญ่ และสมควรจะสรรเสริญอย่างยิ่งพระองค์ทรงเป็นที่เกรงกลัวเหนือพระทั้งปวง
26. เพราะพระทั้งปวงของชนชาติทั้งหลายเป็นรูปเคารพแต่พระเจ้าทรงสร้างฟ้าสวรรค์
27. เกียรติและความโอ่อ่าตระการมีอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์กำลังและความชื่นบานอยู่ในสถานที่ประทับของพระองค์
28. โอ ตระกูลของชนชาติทั้งหลายเอ๋ย จงถวายแด่พระเจ้าจงถวายพระสิริและกำลังแด่พระเจ้า
29. จงมอบพระสิริซึ่งควรแก่พระนามของพระองค์แด่พระเจ้าจงนำเครื่องบูชามาเข้าเฝ้าพระองค์จงประดับกายด้วยเครื่องบริสุทธิ์นมัสการพระเจ้า
30. ชาวโลกทั้งสิ้นเอ๋ย จงตัวสั่นต่อพระพักตร์พระองค์เออ พิภพถูกสถาปนาแล้ว จะไม่หวั่นไหวเลย
31. จงให้ฟ้าสวรรค์ยินดีและแผ่นดินโลกเปรมปรีดิ์ให้เขาพูดในหมู่บรรดาประชาชาติว่า “พระเจ้าทรงครอบครอง”