1. แล้วคนอิสราเอลทั้งสิ้นก็ชุมนุมอยู่ด้วยกันเฝ้าดาวิด ที่เมืองเฮโบรนทูลว่า “ดูเถิด ข้าพระบาททั้งหลายเป็นกระดูกและเนื้อของฝ่าพระบาท
2. ในกาลก่อน แม้เมื่อซาอูลทรงเป็นพระราชา ฝ่าพระบาทก็ทรงนำอิสราเอลออกไปและเข้ามา และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของฝ่าพระบาทว่า ‘เจ้าจะเป็นผู้ปกครองอิสราเอลประชากรของเรา อย่างผู้เลี้ยงแกะ และเจ้าจะเป็นเจ้าเหนืออิสราเอลประชากรเรา’ ”
3. ดังนั้นพวกผู้ใหญ่ของคนอิสราเอลก็มาเฝ้า พระราชาที่เมืองเฮโบรน และดาวิดทรงกระทำพันธสัญญากับ เขาทั้งหลายที่เมืองเฮโบรนต่อพระพักตร์พระเจ้า และเขาทั้งหลายก็เจิมตั้งดาวิดให้ เป็นพระราชาเหนืออิสราเอล ตามพระวจนะของพระเจ้าโดยซามูเอล
4. ดาวิดและคนอิสราเอลทั้งสิ้นไปยังเยรูซาเล็ม คือเยบุส ที่นั่นคนเยบุสอยู่ซึ่งเป็นชาวแผ่นดินนั้น
5. ชาวเมืองเยบุสทูลดาวิดว่า “พระองค์จะเสด็จเข้ามาที่นี่ไม่ได้” อย่างไรก็ดี ดาวิดทรงยึดที่กำบังเข้มแข็งคือศิโยนไว้ คือนครของดาวิด
6. ดาวิดรับสั่งว่า “ผู้ที่โจมตีคนเยบุสได้ก่อนจะได้เป็นหัวหน้า และผู้บังคับบัญชา” และโยอาบบุตรของนางเศรุยาห์ได้ยกขึ้นไปก่อน ท่านจึงได้เป็นหัวหน้า
7. และดาวิดทรงประทับอยู่ในที่กำบังเข้มแข็ง เพราะฉะนั้น เขาจึงเรียกว่า นครของดาวิด
8. และพระองค์ทรงสร้างเมืองรอบ ตั้งแต่มิลโลโดยรอบ และโยอาบก็ซ่อมส่วนที่เหลือของเมืองนั้น
9. และดาวิดทรงจำเริญยิ่งๆขึ้น เพราะว่าพระเจ้าจอมโยธาทรงสถิตกับพระองค์
10. ต่อไปนี้เป็นคนที่เด่นในพวกวีรบุรุษของดาวิด ผู้สนับสนุนพระองค์อย่างแข็งแรงในราชอาณาจักรของพระองค์ ด้วยกันกับอิสราเอลทั้งสิ้น เชิญพระองค์ให้เป็นพระราชาตามพระวจนะของพระเจ้า เกี่ยวด้วยเรื่องอิสราเอล
11. ต่อไปนี้เป็นจำนวนวีรบุรุษของดาวิดคือยาโชเบอัม ตระกูลฮัคโมนีเป็นหัวหน้าของคนทั้งสาม เขายกหอกของเขาสู้คนสามร้อย และฆ่าเสียในคราวเดียวกัน