57. ขอพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราทั้งหลายสถิตกับเรา ดังที่พระองค์ได้สถิตกับบรรพบุรุษของเรา ขอพระองค์อย่าทรงละเราหรือทอดทิ้งเราเสีย
58. เพื่อพระองค์ทรงโน้มจิตใจของเราให้มาหาพระองค์ ที่จะดำเนินในทางทั้งสิ้นของพระองค์ และรักษาบรรดา พระบัญญัติของพระองค์ กฎเกณฑ์ของพระองค์ และกฎหมายของพระองค์ ซึ่งพระองค์ทรงบัญญัติไว้แก่บรรพบุรุษของเรา
59. ขอให้ถ้อยคำเหล่านี้ของข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าได้วิงวอนขอต่อพระเจ้าให้อยู่ใกล้ พระเยโฮวาห์พระเจ้าของพวกเราทั้งวันและคืน และขอให้สิทธิอันชอบธรรมของผู้รับใช้ของพระองค์คงอยู่ และให้สิทธิอันชอบธรรมของอิสราเอลประชากรของ พระองค์คงอยู่ ตามต้องการแต่ละวัน
60. เพื่อบรรดาชนชาติทั้งหลายแห่งแผ่นดินโลก จะทราบว่าพระเยโฮวาห์นั้นเป็นพระเจ้า ไม่มีองค์อื่นเลย
61. เพราะฉะนั้นขอให้จิตใจของท่านทั้งหลายบริสุทธิ์ต่อพระเยโฮวาห์พระเจ้าของเรา คือที่จะดำเนินอยู่ในกฎเกณฑ์ของพระองค์ และรักษาพระบัญญัติของพระองค์ดังในเวลานี้”
62. แล้วพระราชาและชนอิสราเอล ทั้งปวงที่อยู่กับพระองค์ได้ถวายเครื่องสัตวบูชาแด่พระเจ้า
63. และซาโลมอนได้ถวายสัตว์ต่อไปนี้ ซึ่งพระองค์ทรงถวายเป็นเครื่องศานติบูชาแด่พระเจ้า คือวัวสองหมื่นสองพันตัว และแกะหนึ่งแสนสองหมื่นตัว พระราชาและคนอิสราเอลทั้งปวง จึงอุทิศถวายพระนิเวศแห่งพระเจ้า
64. ในวันเดียวกันนั้นพระราชา ทรงทำพิธีชำระส่วนกลางของลาน ซึ่งอยู่หน้าพระนิเวศของพระเจ้า เพราะว่าที่นั่นพระองค์ได้ถวายเครื่องเผาบูชาและธัญญบูชา และส่วนไขมันของศานติบูชา เพราะว่าแท่นทองสัมฤทธิ์ซึ่งอยู่ต่อ พระพักตร์พระเจ้านั้นเล็กเกินไป ไม่พอรับเครื่องเผาบูชาและธัญญบูชา และส่วนไขมันของศานติบูชา
65. ซาโลมอนจึงทรงฉลองเทศกาลในเวลานั้น พร้อมกับอิสราเอลทั้งปวงเป็นชุมนุมมโหฬาร มีคนมาตั้งแต่ทางเข้าเมืองฮามัทจนถึงลำธารอียิปต์ ต่อพระพักตร์พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราเป็นเจ็ด และเจ็ดวันคือสิบสี่วัน
66. ในวันที่แปดพระองค์ทรงให้ประชาชนกลับ เขาทั้งหลายก็ถวายพระพรแด่พระราชา และกลับไปสู่บ้านของตนด้วยจิตใจชื่นบานและยินดี เนื่องด้วยความดีทั้งสิ้น ซึ่งพระเจ้าทรงสำแดงแก่ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์ และแก่อิสราเอลประชากรของพระองค์