1. แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2. “มนุษย์จะเป็นประโยชน์อะไรแก่พระเจ้าได้เล่า?คนฉลาดจะเป็นประโยชน์อะไรแก่พระองค์ได้เล่า?
3. ถ้าท่านเป็นคนชอบธรรม จะเป็นที่พอพระทัยอะไรแก่องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์เล่า?หรือถ้าท่านเป็นคนดีพร้อม จะเป็นประโยชน์อะไรแก่พระองค์เล่า?
4. เป็นเพราะท่านยำเกรงพระองค์ พระองค์จึงทรงกล่าวโทษท่านและเป็นความกับท่านหรือ?
5. ความชั่วของท่านก็ใหญ่โตมิใช่หรือ?ความผิดของท่านไม่มีที่สิ้นสุด
6. เพราะท่านยึดของประกันจากพี่น้องโดยไม่ถูกต้องและริบเสื้อผ้าของคนที่เปลือยกาย
7. ท่านมิได้ให้น้ำคนอิดโรยดื่มและท่านหน่วงเหนี่ยวมิให้อาหารแก่คนหิว
8. คนมีอิทธิพลได้ที่ดินเป็นกรรมสิทธิ์และคนมีอภิสิทธิ์ได้เข้าอาศัย
9. ท่านไล่แม่ม่ายออกไปมือเปล่าและหักแขนของลูกกำพร้า
10. เพราะฉะนั้นกับดักอยู่รอบท่านและความกลัวอย่างฉับพลันก็ท่วมทับท่าน
11. มีความมืดทึบจนท่านไม่เห็นอะไรและน้ำที่ท่วมก็คลุมท่านมิด
12. “พระเจ้ามิได้สถิต ณ ที่สูงในฟ้าสวรรค์หรือ?จงดูดาวที่สูงที่สุดเถิด มันช่างสูงจริงๆ
13. เพราะฉะนั้นท่านว่า ‘พระเจ้าทรงรู้อะไร?พระองค์จะทรงพิพากษาผ่านความมืดทึบได้หรือ?
14. เมฆทึบคลุมพระองค์ไว้ พระองค์ทรงมองอะไรไม่เห็นและพระองค์ทรงดำเนินอยู่บนพื้นฟ้า’
15. ท่านจะเดินทางเก่าซึ่งคนชั่วเคยดำเนินนั้นหรือ?
16. พวกเขาถูกฉวยเอาไปก่อนเวลากำหนดรากฐานของเขาถูกกวาดล้างไปในสายน้ำ
17. พวกเขาทูลพระเจ้าว่า ‘ขอไปเสียจากเรา’และ ‘องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์จะทำอะไรแก่เราได้?’