7. องค์เจ้านายทรงทิ้งแท่นบูชาของพระองค์ทรงเกลียดสถานนมัสการของพระองค์พระองค์ทรงมอบไว้ในมือศัตรูคือทรงมอบกำแพงวังทั้งหลายนั้นเขาทั้งหลายได้ส่งเสียงอึกทึกในพระนิเวศแห่งพระยาห์เวห์เหมือนอย่างในวันเทศกาลเลี้ยง ח (เฆท)
8. พระยาห์เวห์ตั้งพระทัยแล้วที่จะทลายกำแพงของธิดาแห่งศิโยนพระองค์ทรงขึงสายวัดไว้แล้วพระองค์มิได้หดพระหัตถ์จากการทำลายพระองค์ทรงทำให้เนินดินและกำแพงนั้นคร่ำครวญให้ทรุดโทรมร่วงโรยไปด้วยกัน ט (เทท)
9. ประตูทั้งหลายของศิโยนทรุดลงในดินแล้วพระองค์ได้ทรงทำลายและหักดาลประตูกษัตริย์และบรรดาเจ้านายแห่งศิโยนตกอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติไม่มีธรรมบัญญัติบรรดาผู้เผยพระวจนะแห่งศิโยนก็หาได้รับนิมิตจากพระยาห์เวห์อีกไม่ י (โยด)
10. พวกผู้ใหญ่ของธิดาแห่งศิโยนนั่งเงียบอยู่บนพื้นแผ่นดินเขาเอาผงคลีดินซัดขึ้นบนศีรษะและนุ่งห่มผ้ากระสอบบรรดาสาวพรหมจารีแห่งเยรูซาเล็มค้อมศีรษะลงจดดิน כ (คาฟ)
11. ดวงตาข้าพเจ้าก็ร่วงโรยเพราะร้องไห้จิตข้าพเจ้าก็วุ่นวายใจข้าพเจ้าก็ระทมเพราะความพินาศแห่งประชาชนของข้าพเจ้าและเพราะเด็กเล็กและเด็กอ่อนเป็นลมสลบอยู่ตามลานเมือง ל (ลาเมค)
12. เด็กๆ ถามแม่ของตัวว่า“อาหารและน้ำดื่มอยู่ที่ไหน?”ขณะเขาเป็นลมสลบดุจคนบาดเจ็บสาหัสอยู่ตามลานเมืองเมื่อชีวิตของเขาต้องสิ้นไปที่อกแม่ของเขา מ (เมม)