21. ถ้าข้ายกมือขึ้นแตะต้องคนกำพร้าเพราะข้าเห็นความสนับสนุนที่ประตูเมือง
22. แล้วก็ให้กระดูกไหปลาร้าหลุดจากบ่าของข้าและให้แขนของข้าหักหลุดจากข้อต่อเสียเถิด
23. เพราะข้าสยดสยองด้วยภัยพิบัติที่มาจากพระเจ้าและด้วยเหตุความโอ่อ่าตระการของพระองค์ ข้าทำ อะไรไม่ได้
24. “ถ้าข้ากระทำให้ทองคำเป็นที่ไว้ใจหรือพูดกับทองคำนพคุณว่า ‘ท่านเป็นที่วางใจของข้า’
25. ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เพราะสมบัติของข้ามากมายหรือเพราะมือของข้าได้มามาก
26. หรือข้าเพ่งดวงอาทิตย์เมื่อส่องแสงหรือดวงจันทร์เมื่อเคลื่อนไปอย่างสง่า
27. และจิตใจของข้าถูกล่อชวนอยู่อย่างลับๆและปากของข้าจุบมือของข้า
28. นี่เป็นความบาปผิดด้วย ที่ผู้พิพากษาจะต้องปรับโทษเพราะข้าคงต้องทุจริตต่อพระเจ้าเบื้องบน
29. “ถ้าข้าเปรมปรีดิ์เมื่อผู้ที่เกลียดชังข้านั้นพินาศหรือลิงโลดเมื่อเหตุร้ายมาทันเขา
30. (ข้าไม่ยอมให้ปากของข้าบาปไปโดยขอชีวิตของเขาด้วยคำแช่งสาป)
31. ถ้าคนแห่งเต็นท์ของข้ามิได้กล่าวว่า‘ยังมีใครที่ไหนที่กินเนื้อของนายไม่อิ่ม’
32. (คนต่างถิ่นมิได้พักอยู่ในถนนข้าเปิดประตูให้แก่คนเดินทาง)
33. ถ้าข้าปิดบังการทรยศของข้าอย่างอาดัมด้วยซ่อนความบาปผิดของข้าไว้ในอกของข้า
34. เพราะข้ากลัวมวลชนและกลัวที่วงศ์ตระกูลจะเหยียดหยามข้าข้าจึงนิ่งเสีย ไม่ออกไปพ้นประตูบ้าน
35. โอ ข้าอยากให้สักคนหนึ่งฟังข้า(นี่แหละ ลายเซ็นต์ของข้า ขอองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ตอบข้า)โอ ข้าอยากได้คำสำนวนฟ้องข้า ซึ่งคู่ความเขียนขึ้น
36. ข้าจะใส่บ่าแบกไปแน่ทีเดียวข้าจะมัดมันไว้ต่างมงกุฎ
37. ข้าจะแจ้งทุกฝีก้าวของข้าข้าจะเข้าไปเฝ้าพระองค์อย่างเป็นเจ้านาย
38. “ถ้าที่ดินของข้าร้องกล่าวโทษข้าและร่องไถในนั้นร้องไห้ด้วยกัน
39. ถ้าข้ากินผลิตผลของมันด้วยมิได้เสียเงินและกระทำให้เจ้าของที่ดินเดิมนั้นเสียชีวิต
40. ก็ขอให้มีต้นกระชับงอกแทนข้าวสาลีและหญ้าสาบแร้งแทนข้าวบารลี”จบถ้อยคำของโยบ