1. แล้วเอลีฟัสชาวเทมานตอบว่า
2. “คนจะเป็นประโยชน์อะไรแก่พระเจ้าได้หรือแน่ละ ผู้ใดฉลาดก็เป็นประโยชน์แก่ตนเองต่างหาก
3. ถ้าท่านเป็นคนชอบธรรม จะเป็นที่พอพระทัยแก่องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์หรือหรือถ้าท่านเป็นคนดีรอบคอบจะเป็นประโยชน์ อะไรแก่พระองค์
4. เป็นเพราะท่านยำเกรงพระองค์หรือ พระองค์จึงทรงตักเตือนท่านและทรงสู้ความกับท่าน
5. ความอธรรมของท่านใหญ่โตมิใช่หรือความบาปผิดของท่านไม่มีที่สิ้นสุด
6. เพราะท่านยึดของประกันไปจากพี่น้องเปล่าๆและริบเสื้อผ้าของคนที่เปลือยกาย
7. ท่านมิได้ให้น้ำแก่คนอิดโรยดื่มและท่านหน่วงเหนี่ยวขนมปังไว้มิให้คนที่หิว
8. คนที่มีอำนาจบาทใหญ่ย่อมได้ที่ดินเป็นกรรมสิทธิ์และคนที่มีหน้ามีตาก็ได้เข้าอาศัยอยู่
9. ท่านไล่แม่ม่ายออกไปมือเปล่าและแขนของลูกกำพร้าพ่อก็หัก
10. เพราะฉะนั้นกับดักอยู่รอบท่านและความสยดสยองอันฉับพลันก็ท่วมทับท่าน
11. ความสว่างของท่านก็มืดลง จนท่านไม่เห็นอะไรและน้ำที่ท่วมก็คลุมท่านไว้
12. “พระเจ้ามิได้ทรงสถิตอยู่ ณ ที่สูงในฟ้าสวรรค์หรือดูดาวที่สูงที่สุดเถิด มันสูงจริงๆ
13. เพราะฉะนั้นท่านว่า ‘พระเจ้าทรงรู้อะไรพระองค์จะทรงทะลุความมืดทึบไปพิพากษาได้หรือ
14. เมฆทึบคลุมพระองค์ไว้ พระองค์ทรงมองอะไรไม่เห็นและพระองค์ทรงดำเนินอยู่บนพื้นฟ้า’
15. ท่านจะเดินทางเก่าหรือซึ่งคนอธรรมเคยดำเนินนั้น
16. ผู้ถูกฉวยเอาไปก่อนเวลากำหนดของเขารากฐานของเขาถูกกวาดล้างไป
17. ผู้ทูลพระเจ้าว่า ‘ขอทรงไปจากข้าทั้งหลาย’และ ‘องค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์จะทรงทำอะไรแก่ข้าทั้งหลายได้’
18. แต่พระองค์ทรงให้เรือนของเขา เต็มด้วยของดีแต่คำปรึกษาของคนอธรรมห่างไกลจากข้า
19. คนชอบธรรมเห็นและยินดีคนไร้ผิดหัวเราะเยาะ