17. มือทั้งสิ้นก็อ่อนแอ และเข่าทั้งหมดก็อ่อนเปียก
18. เขาทั้งหลายคาดเอวไว้ด้วยผ้ากระสอบ และความสั่นสะท้านครอบเขาไว้ ความละอายอยู่ที่ใบหน้าของเขาทุกคน และศีรษะของเขาก็ล้านหมด
19. เขาโยนเงินของเขาไปในถนนและทองคำของเขา ก็เหมือนสิ่งที่มลทิน เงินและทองของเขาไม่อาจที่จะช่วยกู้เขาไว้ในวัน แห่งพระพิโรธของพระเจ้า เขาจะให้หายหิว หรือบรรจุให้เต็มท้องด้วยเงินทองก็ไม่ได้ เพราะว่าเป็นสิ่งที่สะดุดให้เขาทำบาปผิด
20. ความโอ่อ่าของสิ่งเหล่านั้น เขาใช้เพื่อเกียรติจอมปลอม เขาใช้สร้างรูปเคารพอันลามก และสิ่งน่าสะอิดสะเอียนของเขา เพราะฉะนั้นเราจะกระทำสิ่งเหล่านั้นให้เป็นสิ่งที่ มลทินแก่เขา
21. และเราจะมอบสิ่งเหล่านั้นไว้ในมือของชน ต่างด้าวให้เป็นของริบ และมอบคนอธรรมในแผ่นดินโลกให้เป็นของปล้นได้ และเขาทั้งหลายจะกระทำให้เป็นมลทิน
22. เราจะหันหน้าของเราไปเสียจากเขาด้วย เขาจึงจะกระทำสถานประเสริฐของเราให้สาธารณ์ โจรจะเข้ามากระทำให้สาธารณ์
23. และกระทำให้เป็นที่ร้างเปล่า“เพราะว่าแผ่นดินนั้นเต็มด้วยคดีที่แปดเปื้อนด้วยโลหิต และเมืองก็เต็มด้วยความทารุณ
24. ฉะนั้นเราจะนำประชาชาติที่ชั่วร้ายที่สุด มาถือกรรมสิทธิ์บ้านเรือนของเขา และเราจะให้ทิฐิของคนที่แข็งแรงนั้นสิ้นสุดลง และสถานที่บริสุทธิ์ของเขาจะเป็นมลทิน
25. เมื่อความวิตกมาถึง เขาจะแสวงสันติภาพ แต่ก็ไม่มีเลย
26. วิบัติมาถึงแล้ว วิบัติมาถึงอีก กิตติศัพท์เกิดตามกิตติศัพท์ เขาแสวงหานิมิตจากผู้เผยพระวจนะ แต่พระธรรมก็พินาศไปจากปุโรหิต และคำปรึกษาก็ปลาตไปจากพวกผู้ใหญ่
27. พระราชาก็ไว้ทุกข์ และเจ้านายก็คลุมกายด้วยความทอดอาลัย และมือของราษฎรก็สั่นเทา เราจะกระทำแก่เขาตามทางของเขา และเราจะพิพากษาเขาตามหลักการพิพากษาของเขา และเขาจะทราบว่าเราคือพระเจ้า”