เจ้าครั่น‍คร้ามและกลัวใครเจ้าจึงได้มุสาอยู่นั่นเองและไม่นึกถึงเราและไม่เอา‍ใจ‍ใส่เราสักนิดเรามิ‍ได้ระ‌งับปากอยู่เป็นเวลานานแล้วดอกหรืออย่างนั้นซีเจ้าจึงไม่ยำ‌เกรงเรา