9. ความร้อนใจในเรื่องพระนิเวศของพระองค์ได้ท่วมท้น ข้าพระองค์และคำเยาะเย้ยของบรรดาผู้ที่เยาะเย้ยพระองค์ตกแก่ ข้าพระองค์
10. เมื่อข้าพระองค์ถ่อมใจลงด้วยการอดอาหารมันกลายเป็นการเยาะเย้ยข้าพระองค์
11. เมื่อข้าพระองค์ใช้ผ้ากระสอบเป็นเครื่องนุ่งห่มข้าพระองค์กลับเป็นขี้ปากของเขา
12. คนที่นั่งที่ประตูเมืองก็พูดเรื่องข้าพระองค์คนขี้เมาแต่งเพลงร้องว่าข้าพระองค์
13. ข้าแต่พระเจ้า แต่ส่วนข้าพระองค์ ข้าพระองค์อธิษฐานต่อพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ในเวลาอันเหมาะสมโดยความรักมั่นคงอันอุดมของพระองค์ ขอทรงโปรดตอบข้าพระองค์ด้วยความอุปถัมภ์อย่างวางใจได้
14. ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากจมลงในเลนขอทรงช่วยกู้ข้าพระองค์จากคนที่เกลียดชังข้าพระองค์และจากน้ำลึก
15. ขออย่าให้น้ำท่วมข้าพระองค์หรือน้ำที่ลึกกลืนข้าพระองค์เสียหรือปากแดนผู้ตายงับข้าพระองค์ไว้
16. ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงตอบข้าพระองค์ เพราะความรักมั่นคงของพระองค์นั้นเลิศขอทรงหันมาหาข้าพระองค์ตามพระกรุณาอันอุดมของพระองค์
17. ขออย่าทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์เสียจาก ผู้รับใช้ของพระองค์เพราะข้าพระองค์ทุกข์ใจ ขอทรงรีบตอบข้าพระองค์
18. ขอมาใกล้ข้าพระองค์ ทรงไถ่ข้าพระองค์ไว้เพราะศัตรูของข้าพระองค์ ขอทรงปลดเปลื้องข้าพระองค์
19. พระองค์ทรงทราบการที่เขาเยาะเย้ยข้าพระองค์แล้วทั้งความอายและความอัปยศของข้าพระองค์พระองค์ทรงทราบถึงบรรดาคู่อริของข้าพระองค์หมด
20. การเยาะเย้ยกระทำให้จิตใจข้าพระองค์ชอกช้ำข้าพระองค์จึงหมดกำลังใจข้าพระองค์มองหาผู้สงสาร แต่ก็ไม่มีหาผู้เล้าโลม แต่ข้าพระองค์หาไม่พบ
21. เขาให้ดีหมีแก่ข้าพระองค์เป็นอาหารให้น้ำส้มสายชูแก่ข้าพระองค์ดื่มแก้ กระหาย
22. ขอให้สำรับที่อยู่ตรงหน้าเขาเองเป็นกับดักเขาและการเลี้ยงในพิธีสักการบูชาเป็นบ่วง
23. ขอให้นัยน์ตาของเขามืด เพื่อเขาจะไม่เห็นและทำบั้นเอวเขาให้สั่นสะเทือนเรื่อยไป