137. ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ชอบธรรมและคำพิพากษาของพระองค์ก็ถูกต้อง
138. พระองค์ทรงกำหนดบรรดาพระโอวาทของพระองค์ ไว้เนื่องในความชอบธรรมและในความสัตย์สุจริตทั้งสิ้น
139. ความเร่าร้อนของข้าพระองค์เผาข้าพระองค์อยู่เพราะคู่อริของข้าพระองค์ลืมพระวจนะของพระองค์
140. พระดำรัสของพระองค์นั้นทดลองดีแล้วและผู้รับใช้ของพระองค์รักพระดำรัสนั้น
141. ข้าพระองค์ต่ำต้อยและเป็นที่ดูถูกแต่ข้าพระองค์ไม่ลืมข้อบังคับของพระองค์
142. ความชอบธรรมของพระองค์ชอบธรรมอยู่เป็นนิตย์และพระธรรมของพระองค์เป็นความจริง
143. ความทุกข์ยากลำบากและความแสนระทมได้มาสู่ ข้าพระองค์แต่พระบัญญัติของพระองค์เป็นความปีติยินดีของข้าพระองค์
144. บรรดาพระโอวาทของพระองค์ชอบธรรมเป็นนิตย์ขอประทานความเข้าใจแก่ข้าพระองค์เพื่อข้าพระองค์ จะดำรงชีวิตอยู่(ผ)
145. ข้าพระองค์ร้องทูลด้วยสิ้นสุดใจของข้าพระองค์ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงตอบข้าพระองค์ข้าพระองค์จะรักษากฎเกณฑ์ของพระองค์
146. ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดเพื่อข้าพระองค์จะปฏิบัติตามบรรดาพระโอวาทของ พระองค์
147. ข้าพระองค์ตื่นขึ้นก่อนอรุณ ทูลขอความช่วยเหลือข้าพระองค์หวังอยู่ในพระวจนะของพระองค์
148. นัยน์ตาของข้าพระองค์ตื่นอยู่ก่อนถึงยาม ทุกยามในกลางคืนเพื่อภาวนาพระดำรัสของพระองค์
149. ขอทรงฟังเสียงข้าพระองค์ ด้วยความรักมั่นคงของพระองค์ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงสงวนชีวิตของข้าพระองค์ไว้ตามกฎหมายของพระองค์
150. ผู้ข่มเหงข้าพระองค์ด้วยการมุ่งร้ายเข้ามาใกล้แล้วเขาอยู่ห่างไกลจากพระธรรมของพระองค์