11. Secilit prej tyre iu dha nga një rrobë e bardhë dhe iu tha të presin edhe pak kohë, derisa të plotësohej numri i bashkëshërbëtorëve dhe i vëllezërve që do të vriteshin si ata.
12. Kur pashë Qengjin të thyejë vulën e gjashtë, ra një tërmet i madh. Dielli u errësua si rrobë vajtimi dhe hëna u bë e tëra si gjak.
13. Yjet e qiellit ranë në tokë, ashtu si bien kokrrat e papjekura nga fiku kur e tund era e fortë.
14. Qielli u zhduk si një pergamenë që mblidhet, ndërsa malet dhe ishujt lëvizën nga vendi.
15. Mbretërit e tokës, të mëdhenjtë, prijësit e ushtrisë, të pasurit, të fortët, të gjithë, skllevër dhe të lirë, u fshehën nëpër shpella e nëpër shkëmbinjtë e maleve
16. dhe u thoshin maleve dhe shkëmbinjve: «Bini mbi ne dhe na fshihni nga sytë e atij që rri ulur në fron dhe nga zemërimi i Qengjit,
17. sepse erdhi dita e madhe e zemërimit të tyre; e kush mund t’i bëjë ballë asaj?».