55. Por Stefani, i mbushur me Shpirtin e Shenjtë, ngriti sytë drejt qiellit e pa lavdinë e Perëndisë dhe Jezuin që qëndronte në të djathtën e Perëndisë.
56. Atëherë tha: «Ja, po shoh qiejt e hapur dhe Birin e njeriut duke qëndruar në të djathtën e Perëndisë!».
57. Por ata mbyllën veshët dhe me një britmë të madhe u lëshuan kundër tij.
58. Pastaj e zvarritën jashtë qytetit dhe e goditën me gurë. Dëshmitarët i vendosën rrobat te këmbët e një të riu që quhej Saul.
59. Ndërsa këta e godisnin me gurë, Stefani lutej: «O Zot Jezu, pranoje shpirtin tim!».
60. Pastaj ra në gjunjë dhe thirri me zë të lartë: «O Zot, mos ua ngarko atyre këtë mëkat». Pasi tha këto, vdiq.