Dhjata e Re

Veprat 7:15-34 Së Bashku (ALNT)

15. Kështu Jakobi shkoi në Egjipt. Ai dhe etërit tanë vdiqën,

16. dhe trupat e tyre i sollën në Sikem, ku u varrosën në varrin që Abrahami ua kishte blerë me një shumë argjendi bijve të Hemorit në Sikem.

17. Ndërsa po afrohej koha e përmbushjes së premtimit që Perëndia i kishte dhënë Abrahamit, populli ynë u rrit e u shumua në Egjipt,

18. derisa në Egjipt u bë mbret dikush tjetër, që nuk e njihte Jozefin.

19. Ai u soll dinakërisht me kombin tonë e i detyroi etërit tanë t’i braktisnin fëmijët në mëshirë të fatit, që të mos mbeteshin gjallë.

20. Në këtë kohë u lind Moisiu, që ishte i bukur në sytë e Perëndisë. Ai u rrit në shtëpinë e të atit për tre muaj

21. dhe kur e braktisën, e mori e bija e faraonit dhe e rriti si të ishte biri i saj.

22. Kështu Moisiu u edukua me tërë dijen e egjiptianëve dhe ishte i fuqishëm në fjalë e në vepra.

23. Kur mbushi dyzet vjeç, i lindi në zemër dëshira të shkonte të shihte vëllezërit e vet, bijtë e Izraelit.

24. Aty pa dikë të cilit po i bënin padrejtësi. Ai e mbrojti të shtypurin dhe mori shpagim duke vrarë egjiptianin.

25. Moisiu mendonte se vëllezërit e vet do ta kuptonin se Perëndia po i shpëtonte me anë të tij, por ata nuk e kuptuan.

26. Të nesërmen shkoi te disa izraelitë që po grindeshin e u përpoq t’i pajtonte duke u thënë: “Burra, ju jeni vëllezër. Pse i bëni padrejtësi njëri-tjetrit?”.

27. Por ai që po i bënte padrejtësi tjetrit, e shtyu Moisiun e i tha: Kush të caktoi ty prijës e gjykatës mbi ne?

28. A do të më vrasësh edhe mua, sikurse vrave dje egjiptianin?

29. Kur dëgjoi këtë, Moisiu u largua e jetoi si i huaj në dheun e Madianit, ku i lindën dy bij.

30. Pasi kaluan dyzet vjet, Moisiut iu shfaq një engjëll në shkretëtirën e Malit të Sinait, në flakën e një shkurreje që po digjej.

31. Kur e pa, Moisiu u çudit me këtë pamje. Ndërsa po afrohej për të parë më mirë, zëri i Zotit tha:

32. Unë jam Perëndia i etërve të tu, Perëndia i Abrahamit, Isakut e Jakobit. Moisiu filloi të dridhej e nuk guxonte të shikonte.

33. Atëherë Zoti i tha: Hiqi sandalet nga këmbët, sepse vendi ku po shkel, është tokë e shenjtë.

34. E kam parë mirë dhunën që i bëhet popullit tim në Egjipt, e kam dëgjuar rënkimin e tyre dhe kam zbritur për t’i çliruar. Tani eja të të dërgoj në Egjipt.

Lexoni kapitullin e plotë Veprat 7