8. I ati i Publit ishte i sëmurë në shtrat me ethe e dizenteri. Pali iu afrua atij, u lut, shtriu duart mbi të dhe e shëroi.
9. Pasi ndodhi kjo gjë, edhe të sëmurët e tjerë të ishullit erdhën te Pali dhe u shëruan.
10. Ata na nderuan shumë dhe, kur po niseshim, na dhanë me vete gjithçka që na nevojitej.
11. Pas tre muajsh u nisëm me një anije të Aleksandrisë, që e kishte kaluar dimrin në ishull dhe që mbante emblemën e Dioskurëve.
12. U ndalëm në Sirakuzë e ndenjëm aty tri ditë.
13. Pastaj lundruam përgjatë bregut dhe mbërritëm në Regjio. Pas një dite filloi të frynte juga dhe për dy ditë arritëm në Pocuol.
14. Aty gjetëm disa vëllezër besimtarë vendas, të cilët na u lutën të rrinim me ta shtatë ditë. Pastaj shkuam në Romë.
15. Vëllezërit besimtarë që ishin atje, kur dëgjuan për ne, erdhën që nga Forumi i Apit e nga Tri Tavernat për të na takuar. Kur i pa, Pali falënderoi Perëndinë e mori zemër.
16. Pasi mbërritën në Romë, Palin e lejuan të jetonte vetëm dhe i vunë një ushtar për ta ruajtur.
17. Pas tri ditësh, Pali thirri krerët e judenjve dhe kur u mblodhën, u tha:«Vëllezër, edhe pse nuk kam bërë asgjë kundër popullit tonë apo traditave të etërve tanë, më kapën në Jerusalem dhe më dorëzuan në duart e romakëve.
18. Pasi më morën në pyetje, romakët deshën të më lironin, sepse nuk gjetën asnjë faj që të më dënonin me vdekje.
19. Por judenjtë kundërshtuan dhe unë u detyrova të kërkoj që të gjykohem prej Cezarit.Këtë nuk e bëra për të ngritur ndonjë padi kundër popullit tim.
20. Prandaj edhe kam kërkuar t’ju takoj e të flas me ju, sepse unë jam nën këto pranga për shkak të atij tek i cili shpreson edhe Izraeli».
21. Ata i thanë: «Nuk kemi marrë asnjë letër nga Judeja për ty dhe asnjë nga vëllezërit judenj që kanë ardhur këtu, nuk na ka treguar gjë e as ka folur keq për ty.
22. Megjithatë, ne duam të dëgjojmë nga ti çfarë mendon, sepse e dimë se kudo flitet kundër këtij sekti».