1. Pasi shpëtuam, morëm vesh se ishulli quhej Maltë.
2. Vendasit treguan një dashamirësi të pazakontë ndaj nesh. Ata ndezën një zjarr e na mblodhën të gjithëve rreth tij, sepse kishte filluar të binte shi e bënte ftohtë.
3. Pali kishte mbledhur një krah dru dhe po i vinte në zjarr kur iu lidh rreth dorës një nepërkë, që doli për shkak të të nxehtit.
4. Kur e panë vendasit gjarprin që varej në dorën e tij, i thanë njëri-tjetrit: «Ky njeri duhet të jetë vrasës. Edhe pse i shpëtoi detit, drejtësia hyjnore nuk e lejoi të jetojë».
5. Pali e shkundi gjarprin në zjarr e nuk pësoi asgjë të keqe.
6. Ata po prisnin që të ënjtej, apo të binte i vdekur menjëherë, por, pasi pritën shumë dhe panë se nuk po i ndodhte asgjë e pazakontë, ndërruan mendje e filluan të thoshin se ai ishte perëndi.
7. Afër atij vendi gjendeshin tokat e të parit të ishullit me emrin Publi. Ai na priti e na strehoi miqësisht për tri ditë.
8. I ati i Publit ishte i sëmurë në shtrat me ethe e dizenteri. Pali iu afrua atij, u lut, shtriu duart mbi të dhe e shëroi.
9. Pasi ndodhi kjo gjë, edhe të sëmurët e tjerë të ishullit erdhën te Pali dhe u shëruan.
10. Ata na nderuan shumë dhe, kur po niseshim, na dhanë me vete gjithçka që na nevojitej.
11. Pas tre muajsh u nisëm me një anije të Aleksandrisë, që e kishte kaluar dimrin në ishull dhe që mbante emblemën e Dioskurëve.
12. U ndalëm në Sirakuzë e ndenjëm aty tri ditë.
13. Pastaj lundruam përgjatë bregut dhe mbërritëm në Regjio. Pas një dite filloi të frynte juga dhe për dy ditë arritëm në Pocuol.
14. Aty gjetëm disa vëllezër besimtarë vendas, të cilët na u lutën të rrinim me ta shtatë ditë. Pastaj shkuam në Romë.
15. Vëllezërit besimtarë që ishin atje, kur dëgjuan për ne, erdhën që nga Forumi i Apit e nga Tri Tavernat për të na takuar. Kur i pa, Pali falënderoi Perëndinë e mori zemër.
16. Pasi mbërritën në Romë, Palin e lejuan të jetonte vetëm dhe i vunë një ushtar për ta ruajtur.
17. Pas tri ditësh, Pali thirri krerët e judenjve dhe kur u mblodhën, u tha:«Vëllezër, edhe pse nuk kam bërë asgjë kundër popullit tonë apo traditave të etërve tanë, më kapën në Jerusalem dhe më dorëzuan në duart e romakëve.
18. Pasi më morën në pyetje, romakët deshën të më lironin, sepse nuk gjetën asnjë faj që të më dënonin me vdekje.
19. Por judenjtë kundërshtuan dhe unë u detyrova të kërkoj që të gjykohem prej Cezarit.Këtë nuk e bëra për të ngritur ndonjë padi kundër popullit tim.