7. Kur u largua engjëlli që foli me të, Korneli thirri dy nga shërbëtorët e vet ndërsa nga radhët e atyre që i shërbenin thirri një ushtar që ishte i përkushtuar ndaj Perëndisë.
8. Pasi u tregoi gjithçka, i dërgoi në Jopë.
9. Të nesërmen, rreth mesditës, ndërsa ata po ecnin e po i afroheshin qytetit, Pjetri hipi në tarracë për t’u lutur.
10. Atë e mori uria e donte të hante. Ndërsa po i përgatisnin ushqimin, pati një vegim.
11. Ai pa qiellin të hapur e diçka si një pëlhurë të madhe që zbriste e ulej në tokë e mbajtur në të katër cepat.
12. Në pëlhurë gjendeshin të gjitha llojet e katërkëmbëshve, të zvarranikëve të tokës e të shpendëve të qiellit.
13. Atëherë dëgjoi një zë që i tha: «Ngrihu, Pjetër. Ther e ha».
14. Por Pjetri tha: «Kurrsesi, o Zot. Unë nuk kam ngrënë kurrë asgjë të papastër e të ndyrë».
15. Zëri i tha përsëri për të dytën herë: «Mos e quaj të papastër atë që ka pastruar Perëndia!».
16. Kjo gjë u përsërit tri herë e ajo që kishte parë Pjetri u ngrit në qiell.
17. Pjetri po përpiqej të kuptonte domethënien e vegimit që kishte parë teksa vinin njerëzit e Kornelit. Ata ishin te porta e po pyesnin për shtëpinë e Simonit.
18. Pastaj thirrën e pyetën nëse rrinte aty Simoni që quhej Pjetër.
19. Ndërkohë që Pjetri ende kishte në mendje vegimin, Shpirti i Shenjtë i tha: «Po të kërkojnë tre burra.