26. Por Pjetri e ngriti e i tha: «Ngrihu! Edhe unë njeri jam».
27. Ndërsa po fliste me Kornelin, hyri brenda dhe gjeti shumë njerëz që ishin mbledhur atje.
28. Atëherë u tha: «Ju e dini se për një jude është e palejueshme të shoqërohet me një të huaj apo të hyjë në shtëpinë e tij, por Perëndia më ka treguar se nuk duhet të quaj më askënd të papastër apo të ndyrë.
29. Prandaj erdha pa kundërshtuar kur dërguat njerëz për të më thirrur. Tani, po ju pyes, pse më thirrët?».
30. Korneli u përgjigj: «Para katër ditësh, pikërisht në këtë kohë, në orën tre, kur po lutesha në shtëpinë time, papritur qëndroi para meje një njeri i veshur me rroba të shndritshme.
31. Ai më tha: “Kornel, Perëndia e ka dëgjuar lutjen tënde dhe i ka kujtuar lëmoshat e tua.
32. Prandaj, dërgo njerëz në Jopë e kërko Simonin, që quhet Pjetër. Ai po rri në shtëpinë e Simon lëkurëpunuesit, afër detit.”
33. Atëherë unë menjëherë dërgova njerëz te ti, e ti bëre mirë që erdhe. Tani ne jemi të gjithë këtu para Perëndisë për të dëgjuar gjithçka që të ka urdhëruar Zoti të thuash».
34. Atëherë Pjetri filloi t’u fliste:«Me të vërtetë po e kuptoj se Perëndia nuk mban anën e askujt.