13. Pastaj i tha centurionit: «Shko dhe u bëftë sipas besimit tënd!».Dhe shërbëtori u shërua në atë çast.
14. Kur shkoi në shtëpinë e Pjetrit, Jezui pa vjehrrën e Pjetrit që dergjej në shtrat me ethe.
15. Ai ia preku dorën dhe atë e lanë ethet. Atëherë ajo u ngrit që t’u shërbente.
16. Në mbrëmje sollën tek ai shumë të pushtuar nga djalli. Me anë të fjalës ai dëboi shpirtrat e ndyrë dhe shëroi të gjithë të sëmurët,
17. që kështu të përmbushej fjala e profetit Isaia: Mori mbi vete dobësitë tona dhe mbarti sëmundjet tona.
18. Kur pa se ishte i rrethuar nga një turmë e madhe, Jezui urdhëroi të shkonin në bregun tjetër.
19. Një skrib iu afrua e i tha: «Mësues, do të të ndjek kudo që të shkosh».
20. Jezui i tha: «Dhelprat kanë strofka dhe zogjtë e qiellit kanë fole, ndërsa Biri i njeriut nuk ka as ku të mbështesë kokën».
21. Një tjetër, një nga dishepujt, i tha: «Zot, më lejo të shkoj e të varros më parë tim atë».
22. Por Jezui i tha: «Ti më ndiq mua dhe lëri të vdekurit të varrosin të vdekurit e tyre».
23. Pastaj hipi në varkë i ndjekur nga dishepujt e vet.
24. Dhe ja, në liqen u ngrit një stuhi e madhe, aq sa varka u mbulua nga dallgët.Ndërkohë ai flinte.
25. Ata iu afruan, e zgjuan dhe i thanë: «O Zot, na shpëto se po mbytemi!»
26. Ai u tha: «Përse keni frikë, o besimpakë?». Atëherë u ngrit e qortoi erërat dhe liqenin. Pastaj u bë bunacë e madhe.
27. Njerëzit, të mahnitur, i thanë njëri-tjetrit: «Kush është ky që i binden edhe erërat, edhe liqeni?».
28. Kur arriti në bregun tjetër, në vendin e gadarenëve, i dolën përpara dy të pushtuar nga djalli, që erdhën nga varrezat. Ata ishin aq të egër, saqë askush nuk guxonte të kalonte asaj rruge.