1. Pas gjashtë ditësh Jezui mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe vëllanë e tij, Gjonin, e i çoi në një mal të lartë, në një vend të vetmuar.
2. Atëherë ai u shndërrua para tyre. Fytyra i shkëlqeu si dielli dhe rrobat iu bënë të bardha si drita.
3. Pastaj atyre iu shfaqën Moisiu dhe Elia, që po flisnin me Jezuin.
4. Pjetri i tha Jezuit: «Zot, sa mirë që jemi këtu! Nëse dëshiron, do të ngre këtu tri tenda, një për ty, një për Moisiun dhe një për Elian».
5. Ndërsa ai ishte ende duke folur, një re e shndritshme i mbuloi me hijen e saj dhe një zë nga reja tha: «Ky është Biri im i dashur, me të cilin jam i kënaqur. Dëgjojeni!».
6. Kur e dëgjuan këtë, dishepujt ranë me fytyrë përdhe dhe i zuri një frikë e madhe.
7. Por Jezui u afrua, i preku dhe u tha: «Ngrihuni e mos kini frikë!».
8. Kur ngritën sytë, nuk panë askënd përveç Jezuit.
9. Kur po zbrisnin nga mali, Jezui i urdhëroi: «Mos i thoni askujt çfarë keni parë, derisa Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekurve».
10. Atëherë dishepujt e pyetën: «Përse thonë skribët se duhet të vijë më parë Elia?».
11. Jezui u përgjigj: «Po, Elia po vjen dhe ai do të vërë gjithçka në vendin e vet.
12. Madje po ju them se Elia ka ardhur, por ata nuk e njohën dhe bënë me të çfarë deshën. Kështu do të vuajë edhe Biri i njeriut në duart e tyre».
13. Atëherë dishepujt e kuptuan se po u fliste për Gjon Pagëzorin.
14. Kur arritën te turma, Jezuit iu afrua një njeri, i ra në gjunjë
15. e i tha: «Zot, ki mëshirë për djalin tim, sepse është epileptik dhe vuan shumë. Shpeshherë bie në zjarr dhe në ujë.
16. Ua solla dishepujve të tu, por ata nuk mundën ta shëronin».
17. Jezui tha: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t’ju duroj? Sillmani këtu!».
18. Jezui e qortoi djallin. Atëherë djalli doli prej djaloshit dhe ai u shërua në çast.