12. Sa herë më shumë vlen një njeri se një dele? Prandaj është e lejueshme të bësh mirë të shtunën».
13. Pastaj i tha atij njeriu: «Shtrije dorën!». Ai e shtriu dhe ajo u shërua tërësisht si tjetra.
14. Por farisenjtë dolën përjashta dhe u këshilluan me njëri-tjetrin që ta vrisnin.
15. Kur e mori vesh këtë gjë, Jezui u largua që andej. Turma të mëdha e ndoqën pas e ai i shëroi të gjithë të sëmurët
16. dhe i urdhëroi rreptësisht që të mos u tregonin të tjerëve për të.
17. Kjo ndodhi që të përmbushej çfarë ishte thënë përmes profetit Isaia:
18. Ja shërbëtori që unë kam zgjedhur, i dashuri im, me të cilin shpirti im është i kënaqur. Tek ai do të vë Shpirtin tim dhe ai do t’u shpallë drejtësinë paganëve.
19. Nuk do të ankohet, as do të bërtasë. Askush nuk do ta dëgjojë në rrugë zërin e tij.
20. Nuk do ta thyejë kallamin e shkelur dhe as do ta shuajë flakëzën që nxjerr tym, derisa të ngadhënjejë e drejta.
21. E në emrin e tij do të shpresojnë paganët.
22. Pastaj i sollën një shurdhmemec të verbër, që ishte i pushtuar nga djalli. Jezui e shëroi dhe ai filloi të fliste e të shikonte.
23. Të gjithë njerëzit u mahnitën e thanë: «A mos është ky Biri i Davidit?».
24. Po kur e dëgjuan këtë gjë, farisenjtë thanë: «Ky i dëbon djajtë vetëm me fuqinë e Beelzebulit, kryetarit të djajve».
25. Jezui, që i njihte mendimet e tyre, u tha:«Çdo mbretëri e përçarë shkretohet dhe asnjë qytet a shtëpi që është e përçarë nuk mund të qëndrojë në këmbë.
26. Nëse Satani dëbon Satanin, do të thotë se është i përçarë. E si mund të qëndrojë, atëherë, mbretëria e tij?
27. Nëse unë i dëboj djajtë me fuqinë e Beelzebulit, me ndihmën e kujt i dëbojnë bijtë tuaj? Prandaj këta do të jenë gjykatësit tuaj.