8. Jezui i tha: «Shpirt i ndyrë, dil nga ky njeri!».
9. Dhe e pyeti: «Si e ke emrin?». Ai iu përgjigj: «Emri im është Legjion, sepse jemi shumë».
10. Dhe djalli i lutej shumë Jezuit që të mos e dëbonte jashtë atij vendi.
11. Aty pranë malit gjendej një tufë e madhe derrash që po kullosnin.
12. Shpirtrat e ndyrë iu lutën Jezuit e i thanë: «Na dërgo të hyjmë te derrat!».
13. Dhe ai i lejoi. Atëherë shpirtrat e ndyrë, me të dalë prej tij, u futën te derrat dhe tufa, që gati arrinte numrin dy mijë, u hodh nga humnera në liqen e u mbyt.
14. Ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve dhe e përhapën lajmin në qytet e nëpër fshatra dhe njerëzit erdhën për të parë çfarë kishte ndodhur.
15. Ata erdhën pranë Jezuit dhe kur panë të pushtuarin nga djalli, atë që kishte pasur Legjionin, që rrinte ulur dhe ishte i veshur e me mendje në rregull, i zuri frika.
16. Ata që e kishin parë ngjarjen treguan se çfarë kishte ndodhur me të pushtuarin nga djalli dhe me derrat.
17. Atëherë ata iu lutën Jezuit që të largohej nga krahina e tyre.
18. Ndërsa Jezui po hipte në varkë, njeriu që kishte qenë i pushtuar nga djalli i lutej që të rrinte me të.
19. Jezui nuk e lejoi, por i tha: «Shko në shtëpi te njerëzit e tu dhe tregoju çfarë ka bërë Zoti dhe sesi tregoi mëshirë për ty».
20. Atëherë ai u largua dhe nëpër mbarë Dekapojën shpallte atë që kishte bërë Jezui për të dhe të gjithë mahniteshin.
21. Jezui kaloi përsëri me varkë në bregun tjetër dhe një turmë e madhe u mblodh rreth tij. Kur ishte në breg të liqenit,
22. erdhi njëri prej kryetarëve të sinagogës me emrin Jair dhe sapo e pa Jezuin, i ra ndër këmbë
23. e iu lut shumë duke i thënë: «Vajza ime e vogël është në çastet e fundit, prandaj eja, vëri duart mbi të, që të shpëtojë dhe të jetojë!».
24. Jezui shkoi me të dhe një turmë e madhe, që shtyhej nga të gjitha anët, i shkoi pas.