1. Pas disa ditësh, kur Jezui u kthye në Kafarnaum, u hap fjala se ai ishte në një shtëpi.
2. Atje u mblodhën aq shumë njerëz, saqë nuk kishte më ku të rrinin, as edhe te dera.Ai u predikonte fjalën.
3. Atëherë erdhën dhe i sollën një të paralizuar, të cilin e mbartnin katër burra.
4. Meqë nuk mund t’i afroheshin për shkak të turmës, hapën çatinë sipër tij dhe ulën poshtë vigun ku gjendej i paralizuari.
5. Kur pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «Biri im, të janë falur mëkatet».
6. Disa skribë që rrinin aty filluan të mendonin në zemrat e tyre:
7. «Përse flet kështu ky njeri? Ai po fyen Perëndinë. E kush tjetër, përveç Perëndisë, mund t’i falë mëkatet?».
8. Jezui e kuptoi menjëherë në shpirtin e tij se ata po mendonin kështu, prandaj u tha: «Përse mendoni kështu në zemrat tuaja?
9. Çfarë është më e lehtë, t’i thuhet të paralizuarit “të janë falur mëkatet”, apo t’i thuhet “ngrihu, merre vigun tënd dhe ec”?
10. Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë,» - i tha të paralizuarit -