13. Nga larg pa një fik që kishte gjethe dhe shkoi të shihte nëse do të gjente ndonjë fryt. Kur iu afrua, nuk gjeti asgjë përveç gjetheve, se nuk ishte koha e fiqve.
14. Atëherë i tha fikut: «Mos ngrëntë njeri kurrë fryt prej teje!». Dhe dishepujt e dëgjuan.
15. Kur arritën në Jerusalem, Jezui hyri në tempull dhe nisi të dëbonte ata që shisnin e blinin aty. Pastaj përmbysi tryezat e këmbyesve të parave dhe tryezat e tregtarëve të pëllumbave
16. dhe s’lejonte njeri të mbartte sende nëpër tempull.
17. Jezui i mësonte dhe u thoshte: «A nuk thotë Shkrimi i shenjtë: Shtëpia ime do të quhet shtëpi lutjeje për të gjitha kombet?Por ju e keni bërë shpellë kusarësh».
18. Kryepriftërinjtë dhe skribët dëgjuan për këtë dhe kërkonin sesi ta vrisnin. Në të vërtetë e kishin frikë, sepse tërë turma mahnitej me mësimin e tij.
19. Kur ra muzgu, ata dolën nga qyteti.
20. Në mëngjes, ndërsa po kalonin andej, panë fikun të tharë që në rrënjë.
21. Pjetri u kujtua dhe i tha Jezuit: «Mësues, shiko! Fiku që mallkove është tharë».