24. Sepse kushdo që dëshiron ta shpëtojë jetën e vet, do ta humbasë atë dhe kushdo që e humbet jetën e vet për shkakun tim, do ta shpëtojë atë.
25. Ç’dobi do të kishte njeriu po të fitonte mbarë botën, por të humbte dhe të rrënonte veten?
26. Por edhe Biri i njeriut, kur të vijë me lavdinë e tij e me lavdinë e Atit dhe të engjëjve të shenjtë, do të ketë turp për ata që kanë turp nga unë ose nga fjalët e mia.
27. Me të vërtetë po ju them se disa nga ata që janë këtu, nuk do të provojnë vdekjen pa e parë mbretërinë e Perëndisë».
28. Rreth tetë ditë pasi tha këto fjalë, Jezui mori me vete Pjetrin, Gjonin, Jakobin dhe u ngjit në mal për t’u lutur.
29. Ndërsa po lutej, pamja e fytyrës së tij ndryshoi e rrobat morën një bardhësi vezulluese.
30. Pastaj panë dy burra që po flisnin me Jezuin. Ishin Moisiu dhe Elia,
31. që u shfaqën në lavdi e po flisnin për veprën që do të përmbushte Jezui me vdekjen e tij në Jerusalem.
32. Pjetri dhe ata që e shoqëronin kishin rënë në gjumë të thellë, por u zgjuan dhe panë lavdinë e tij dhe të dy burrave që ishin me të.
33. Kur po ndaheshin, Pjetri i tha Jezuit: «Mësues, sa mirë që jemi këtu! Le të ngremë tri tenda, një për ty, një për Moisiun e një për Elian». Pjetri nuk dinte çfarë po thoshte.
34. Ndërsa po fliste, erdhi një re e i mbështolli. Kur hynë në re, dishepujt i zuri frika.
35. Pastaj nga reja u dëgjua një zë që tha: «Ky është Biri im i zgjedhur. Dëgjojeni!».
36. Si u dëgjua zëri, Jezui mbeti vetëm. Ata heshtën e në ato ditë nuk i treguan askujt për gjërat që kishin parë.
37. Të nesërmen, pasi kishin zbritur nga mali, Jezuin e takoi një turmë e madhe.
38. Atëherë një burrë nga turma thirri: «Mësues, të lutem shikoje tim bir, se e kam djalë të vetëm!
39. Atë e pushton një shpirt që e bën të bërtasë, e shkund me dhunë, derisa nxjerr shkumë nga goja. E mundon dhe largohet me vështirësi prej tij.
40. Iu luta dishepujve të tu që ta dëbonin, por nuk mundën».
41. Jezui u përgjigj: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t’ju duroj?Sille këtu tët bir!».
42. Kur po e sillnin, djalli e përplasi përtokë djaloshin dhe e përpëliti. Por Jezui e qortoi shpirtin e ndyrë, e shëroi djaloshin dhe ia ktheu të atit.
43. Të gjithë u mrekulluan nga madhështia e Perëndisë.Ndërsa të gjithë mrekulloheshin me gjithçka që kishte bërë, Jezui u tha dishepujve: