19. por nuk dinin nga të hynin për shkak të turmës. Atëherë hipën mbi çati, hoqën tjegullat dhe e ulën në mes bashkë me vigun, para Jezuit.
20. Kur e pa besimin e tyre, Jezui i tha të paralizuarit: «O njeri, të janë falur mëkatet».
21. Skribët dhe farisenjtë filluan të thonë me vete: «Kush është ky që fyen Perëndinë? E kush tjetër, përveç Perëndisë, mund t’i falë mëkatet?».
22. Jezui i kuptoi mendimet e tyre dhe u tha: «Përse mendoni kështu në zemrat tuaja?
23. Çfarë është më e lehtë, të thuash “të janë falur mëkatet”, apo të thuash “ngrihu dhe ec”?
24. Mirëpo, që ta dini se Biri i njeriut ka pushtetin të falë mëkatet mbi tokë» – i tha të paralizuarit – «po të them: ngrihu, merre vigun e shko në shtëpi».
25. Ai u ngrit menjëherë para tyre, mori vigun dhe shkoi në shtëpi duke përlëvduar Perëndinë.
26. Të gjithë u mahnitën, përlëvduan Perëndinë dhe plot frikë thanë: «Sot kemi parë gjëra të çuditshme».
27. Pastaj Jezui doli, pa një tagrambledhës me emrin Levi që rrinte ulur në bankën e tagrave dhe i tha: «Më ndiq!».
28. Ai la gjithçka, u ngrit dhe i shkoi pas.