1. Në ato ditë Cezar Augusti nxori një dekret për regjistrimin e tërë popullsisë.
2. Regjistrimi i parë ishte bërë kur Kuirini qeveriste Sirinë.
3. Të gjithë shkonin për t’u regjistruar, secili në qytetin e vet.
4. Edhe Jozefi, që ishte nga Galileja, nga qyteti i Nazaretit, shkoi në Jude, në qytetin e Davidit, që quhet Betlehem, sepse ishte nga shtëpia dhe nga fisi i Davidit,
5. për t’u regjistruar së bashku me Marinë, të fejuarën e tij, që ishte shtatzënë.
6. Ndërsa ndodheshin në Betlehem, i erdhën ditët për të lindur
7. dhe lindi djalin e saj të parë. E mbështolli në pelena dhe e vuri në grazhd, sepse në bujtinë nuk kishte vend për ta.
8. Në atë vend gjendeshin disa barinj që kalonin natën nëpër ara duke ruajtur tufën e tyre.
9. Një engjëll i Zotit iu shfaq atyre dhe lavdia e Zotit i mbështolli me dritë. Ata u trembën shumë,
10. por engjëlli u tha: «Mos kini frikë! Ja, po ju jap lajmin e mirë, një gëzim të madh për të gjithë popullin:
11. Sot, në qytetin e Davidit ka lindur për ju një shpëtimtar që është Krishti Zot.
12. Shenja për ju do të jetë kjo: do të gjeni një fëmijë të mbëshjellë në pelena dhe të shtrirë në grazhd».
13. Papritur bashkë me engjëllin u duk një ushtri e madhe qiellore, që lavdëronte Perëndinë kështu:
14. «Lavdi i qoftë Perëndisënë lartësitë qielloredhe paqe në tokënjerëzve që ai i ka për zemër».
15. Kur u larguan engjëjt prej tyre dhe u kthyen në qiell, barinjtë i thanë njëri-tjetrit: «Të shkojmë në Betlehem e të shohim çfarë ka ndodhur, atë që na ka bërë të ditur Zoti».
16. Ata shkuan me nxitim dhe gjetën Marinë me Jozefin dhe fëmijën të shtrirë në grazhd.
17. Kur e panë, shpallën çfarë u qe thënë për foshnjën.
18. Dhe të gjithë ata që dëgjuan mbetën të habitur nga tregimi i barinjve.
19. Maria i ruante dhe i shqyrtonte të gjitha këto në zemrën e saj.
20. Atëherë barinjtë u kthyen duke përlëvduar Perëndinë e duke i thurur lavde për gjithçka panë e dëgjuan, ashtu siç u qe thënë.
21. Pas tetë ditësh, kur e rrethprenë, i vunë emrin Jezu, emrin që i kishte vënë engjëlli para se të ngjizej.
22. Kur erdhi koha e pastrimit të tyre në tempull, sipas ligjit të Moisiut, Jozefi dhe Maria e çuan Jezuin në Jerusalem për t’ia paraqitur Zotit,
23. siç është shkruar në ligjin e Zotit: Çdo djalë i parë do t’i kushtohet Zotit,
24. dhe për të kushtuar flinë siç thuhet në ligjin e Zotit: Një çift turtujsh ose dy pëllumba të vegjël.
25. Në atë kohë jetonte në Jerusalem një njeri me emrin Simeon. Ky njeri ishte i drejtë e i përkushtuar ndaj Perëndisë. Ai priste ngushëllimin e Izraelit dhe Shpirti i Shenjtë ishte me të.
26. Shpirti i Shenjtë i kishte zbuluar se nuk do të vdiste pa e parë Krishtin e Zotit.
27. I udhëhequr nga Shpirti i Shenjtë ai erdhi në tempull dhe kur prindërit sollën Jezuin foshnjë, për të përmbushur me të kërkesat e ligjit të Moisiut,
28. Simeoni e mori Jezuin në krahë dhe bekoi Perëndinë kështu:
29. «Tani, o Zot,lëre shërbëtorin tënd të shkojënë paqe, sipas fjalës sate,
30. sepse me sytë e mie pashë shpëtimin tënd,
31. që ti e përgatitenë sytë e të gjithë popujve,
32. dritëpër të ndriçuar kombetdhe lavdipër popullin tënd, Izraelin».
33. I ati dhe e ëma e Jezuit mrekulloheshin nga gjërat që thuheshin për të.
34. Atëherë Simeoni i bekoi dhe i tha Marisë, nënës së Jezuit: «Ja, ky fëmijë do të jetë shkak për rënien dhe ngritjen e shumë vetave në Izrael dhe shenjë kundërshtimi,
35. që të zbulohen mendimet e shumë zemrave. Ndërsa ty një shpatë do të ta përshkojë shpirtin».
36. Aty gjendej edhe një profeteshë, Ana, bija e Fanuelit, nga fisi i Asherit. Ajo ishte e shkuar në moshë, kishte jetuar shtatë vjet me burrin e saj
37. e pastaj jetoi si vejushë derisa u bë tetëdhjetë e katër vjeç. Ajo nuk largohej nga tempulli, por adhuronte Zotin ditë e natë, duke agjëruar e duke u lutur.
38. Meqenëse ndodhej aty në atë çast, filloi edhe ajo të lavdëronte Zotin dhe u fliste për fëmijën atyre që prisnin shpengimin e Jerusalemit.
39. Kur kryen gjithçka sipas ligjit të Zotit, u kthyen në Galile, në qytetin e tyre Nazaret.
40. Fëmija rritej e forcohej plot urti dhe hiri i Zotit ishte me të.
41. Prindërit e Jezuit shkonin çdo vit në Jerusalem për festën e Pashkës.
42. Kur ai mbushi dymbëdhjetë vjeç, shkuan përsëri atje, sipas zakonit.
43. Si kaluan ditët e festës, ata u nisën për t’u kthyer. Fëmija Jezu mbeti në Jerusalem, por prindërit nuk e morën vesh këtë gjë.
44. Meqë mendonin se ai ishte bashkë me udhëtarët e tjerë, ata udhëtuan gjithë ditën dhe pastaj filluan ta kërkonin te të afërmit e të njohurit,
45. por nuk e gjetën dhe u kthyen në Jerusalem për ta kërkuar.
46. Pas tri ditësh e gjetën në tempull. Ishte ulur në mes të mësuesve që i dëgjonte dhe i pyeste.
47. Të gjithë ata që e dëgjonin mahniteshin nga zgjuarsia dhe përgjigjet e tij.
48. Kur e panë, u habitën dhe e ëma i tha: «Bir, pse na e bëre këtë? Unë dhe yt atë po të kërkonim gjithë ankth».
49. Jezui u përgjigj: «Pse po më kërkonit? A nuk e dinit se duhet të merrem me punët e Atit tim?».
50. Por ata nuk i kuptuan fjalët e tij.
51. Pastaj u nis bashkë me ta, u kthye në Nazaret dhe u bindej. Nëna e tij i ruante të gjitha këto gjëra në zemër.
52. Jezui rritej në urti, në moshë e në hir para Perëndisë dhe njerëzve.