13. Pak ditë më vonë djali i vogël mblodhi gjithçka kishte e shkoi në një vend të largët. Atje ai e çoi dëm pasurinë duke jetuar në shthurje.
14. Dhe si shpenzoi gjithçka, në atë vend ra një zi e madhe buke dhe ai filloi të mbetej pa gjë.
15. Atëherë shkoi e gjeti punë te njëri nga qytetarët e atij vendi dhe ky e dërgoi në ara që të ruante derrat.
16. Atje do të kishte dashur shumë të ushqehej me lendet që hanin derrat, por askush nuk ia jepte.
17. Si erdhi në vete, tha: “Shumë nga punëtorët e tim ati kanë bukë e u tepron, ndërsa unë këtu po vdes urie.
18. Do të çohem, do të shkoj tek im atë e do t’i them: Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje.
19. Nuk jam më i denjë të quhem biri yt. Më mbaj si një nga punëtorët e tu.”
20. Kështu u nis e shkoi tek i ati. Por ndërsa ishte ende larg, i ati e pa dhe ndjeu dhembshuri për të. Vrapoi, e mbështolli në krahët e tij dhe e puthi.
21. Atëherë i biri i tha: “Atë, kam mëkatuar kundër qiellit dhe para teje. Nuk jam më i denjë të quhem biri yt.”
22. Por i ati u tha shërbëtorëve: “Sillni shpejt rrobën më të mirë e vishjani. Vërjani unazën në gisht e sandalet në këmbë.
23. Merrni viçin e majmë e thereni. Le të hamë e të bëjmë festë,