3. Pas velit të dytë ishte tenda që quhej ‘Shenjtërorja e Shenjtëroreve’.
4. Atje ndodhej altari i artë, ku digjej temjani dhe gjendej arka e besëlidhjes, mbuluar nga të gjitha anët me ar. Brenda arkës ndodhej qypi i artë, që mbante manën, shkopi i Aaronit që kishte lulëzuar dhe rrasat e besëlidhjes.
5. Sipër arkës ndodheshin kerubinët e lavdisë, që mbulonin pajtimoren, për të cilët nuk është nevoja të flasim me hollësi tani.
6. Këto ishin ndërtuar në mënyrë të tillë që në tendën e parë të hynin gjithnjë priftërinjtë për të bërë shërbesat e adhurimit.
7. Ndërsa në tendën e dytë hynte vetëm kryeprifti një herë në vit dhe jo pa gjak kafshësh, të cilin ia kushtonte Perëndisë për mëkatet e veta dhe për mëkatet e popullit, të bëra nga padija.
8. Me këtë gjë Shpirti i Shenjtë tregon se udha për te Shenjtërorja e Shenjtëroreve nuk do të zbulohej për sa kohë do të ishte tenda e parë.
9. Tenda e parë është një shëmbëlltyrë për kohën e tanishme dhe tregon se dhuratat dhe flijimet nuk mund ta bëjnë të përsosur ndërgjegjen e atij që i kushton,
10. pasi ka të bëjë vetëm me ushqime, me pije dhe me larje të ndryshme, me rregulla për trupin, të cilat vlejnë derisa t’u vijë koha për t’u ndrequr.
11. Krishti erdhi si kryeprift i të mirave, që tashmë kanë ardhur. Tenda ku shërben ai është më e madhe dhe më e përsosur. Ajo nuk është bërë nga duar njerëzore, domethënë nuk i përket këtij krijimi.
12. Kur Krishti hyri njëherë e përgjithmonë në Shenjtëroren e Shenjtëroreve, nuk kushtoi gjak cjepësh e viçash, por gjakun e vet, duke na sjellë shpengimin e amshuar.
13. Sepse, nëse gjaku i cjepve dhe i viçave, si dhe hiri i mëshqerrës që spërkatet mbi të papastrit, i pastron ata nga ndyrësia trupore,
14. aq më tepër do ta bëjë këtë gjë gjaku i Krishtit, i cili nëpërmjet Shpirtit të Amshuar e kushtoi veten para Perëndisë si flijim të pastër. Ai na pastron ndërgjegjen nga veprat e vdekura që t’i shërbejmë Perëndisë së gjallë.
15. Kështu Krishti është ndërmjetësi i besëlidhjes së re, sipas së cilës të gjithë ata që janë thirrur për të marrë pjesë në trashëgimin e amshuar, do të marrin shpërblimin që u ishte premtuar, për shkak se Krishti vdiq për shkeljet që ishin bërë në besëlidhjen e parë.
16. Atje ku ka ndonjë testament, duhet medoemos të vërtetohet edhe vdekja e atij që e la testamentin.
17. Sepse testamenti është i vlefshëm vetëm pas vdekjes dhe nuk ka kurrfarë fuqie për sa kohë jeton ai që e lë.
18. Prandaj edhe besëlidhja e parë nuk ishte themeluar pa gjak.
19. Kur i shpalli gjithë popullit urdhërimet e Ligjit, Moisiu mori gjak viçash e cjepësh dhe e përzjeu me ujë. Pastaj mori lesh të kuq dhe hisop dhe me to spërkati librin dhe gjithë popullin