1. Sigurisht që edhe besëlidhja e parë kishte rregulla adhurimi dhe një shenjtërore tokësore.
2. U ndërtua një tendë e parë, në të cilën ndodhej shandani, tryeza dhe bukët që i kushtoheshin Perëndisë. Kjo tendë quhej ‘Shenjtërorja’.
3. Pas velit të dytë ishte tenda që quhej ‘Shenjtërorja e Shenjtëroreve’.
4. Atje ndodhej altari i artë, ku digjej temjani dhe gjendej arka e besëlidhjes, mbuluar nga të gjitha anët me ar. Brenda arkës ndodhej qypi i artë, që mbante manën, shkopi i Aaronit që kishte lulëzuar dhe rrasat e besëlidhjes.
5. Sipër arkës ndodheshin kerubinët e lavdisë, që mbulonin pajtimoren, për të cilët nuk është nevoja të flasim me hollësi tani.
6. Këto ishin ndërtuar në mënyrë të tillë që në tendën e parë të hynin gjithnjë priftërinjtë për të bërë shërbesat e adhurimit.
7. Ndërsa në tendën e dytë hynte vetëm kryeprifti një herë në vit dhe jo pa gjak kafshësh, të cilin ia kushtonte Perëndisë për mëkatet e veta dhe për mëkatet e popullit, të bëra nga padija.
8. Me këtë gjë Shpirti i Shenjtë tregon se udha për te Shenjtërorja e Shenjtëroreve nuk do të zbulohej për sa kohë do të ishte tenda e parë.