21. Jezui u bë prift me betimin e Perëndisë që i tha: Zoti u betua dhe nuk do të pendohet. Ti je prift në amshim .
22. Prandaj Jezui u bë dorëzani i një besëlidhjeje më të mirë.
23. Priftërinjtë e tjerë ishin të shumtë, pasi nuk i lejonte vdekja të mbeteshin priftërinj përjetë,
24. ndërsa Jezui, ngaqë jeton në amshim, ka priftëri të patjetërsueshme.
25. Prandaj ai mund t’i shpëtojë plotësisht ata që i afrohen Perëndisë nëpërmjet tij, sepse ai jeton përjetësisht për të ndërmjetësuar për ta.
26. I tillë kryeprift na duhej: i shenjtë, i pafajshëm, i panjollosur, i ndarë veç nga mëkatarët dhe i ngritur më lart se qiejt.
27. Ai nuk ka nevojë çdo ditë për flijime si kryepriftërinjtë e tjerë, të cilët ofrojnë në fillim flijim për mëkatet e veta dhe pastaj për ato të popullit. Këtë ai e bëri njëherë e përgjithmonë kur ofroi veten si flijim.