1. Meqenëse ligji i Moisiut përmban vetëm hijen e të mirave të ardhshme dhe jo pamjen e tyre të vërtetë, ai nuk mund t’i përsosë kurrë ata që vazhdimisht vijnë të kushtojnë të njëjtat flijime vit për vit.
2. Përndryshe do të kishin reshtur së kushtuari flijime, pasi ata që adhuronin Perëndinë, si të ishin pastruar një herë, nuk do të ishin më të vetëdijshëm për mëkatet e tyre.
3. Por ato flijime iu kujtonin mëkatet çdo vit,
4. sepse gjaku i viçave dhe i cjepve nuk mund t’i shlyejë mëkatet.
5. Kur erdhi Krishti në botë, tha: Flijime dhe dhurata nuk deshe, por më bëre gati një trup.
6. Shkrumbimet e kafshëve dhe flijimet për mëkatet nuk të pëlqyen.
7. Atëherë thashë: Ja ku po vij, o Perëndi, për të bërë vullnetin tënd, sikurse është shkruar për mua në krye të librit.
8. Më lart ai tha se nuk i pëlqejnë flijimet dhe dhuratat, si dhe shkrumbimet e kafshëve dhe flijimet për mëkatin, megjithëse ato kushtoheshin sipas ligjit të Moisiut.
9. Pastaj shtoi: Ja ku po vij për të bërë vullnetin tënd! Kështu ai hedh poshtë flijimet e para për të caktuar flijimin e dytë.
10. Nga ky vullnet u shenjtëruam nëpërmjet flijimit që bëri Jezu Krishti një herë e përgjithmonë.
11. Të gjithë priftërinjtë rrinin çdo ditë në këmbë për të shërbyer dhe për të kushtuar shumë herë të njëjtat flijime, të cilat nuk mund t’i shlyejnë kurrë mëkatet.
12. Ndërsa Krishti kushtoi vetëm një flijim për mëkatet një herë e përgjithmonë dhe pastaj u ul në të djathtë të Perëndisë.
13. Tani, atje ai pret që armiqtë e tij të bëhen shtrojë e këmbëve të tij.
14. Kështu, me një kushtim të vetëm, Krishti i bëri të përsosur përgjithmonë të shenjtëruarit.
15. Edhe Shpirti i Shenjtë na dëshmon kur thotë:
16. Besëlidhja që do të lidhme ta pas atyre ditëve - thotë Zoti - është kjo: Unë do t’i shtie ligjet e mia në mendjen e tyre dhe do t’i shkruaj në zemrat e tyre.
17. Mëkatet e tyredhe paudhësitë e tyre nuk do t’i kujtoj më.
18. Ku ka ndjesë të mëkateve, nuk është nevoja më për flijime.
19. Vëllezër, gjaku i Jezuit na jep guxim për të hyrë në shenjtërore
20. me anë të udhës së re e të gjallë që na hapi Krishti me anë të velit, që është trupi i tij.
21. Ai është prift i madh në krye të shtëpisë së Perëndisë.
22. Le të hyjmë, pra, atje me zemër të çiltër dhe me besim të sigurt, me zemër të pastruar nga ndërgjegjja e keqe dhe me trup të larë me ujë të pastër.
23. Le ta mbajmë të patundur pohimin e shpresës, sepse ai që na premtoi është besnik.
24. Le të kujdesemi për njëri-tjetrin, duke e nxitur për dashuri dhe për vepra të mira,
25. pa hequr dorë nga të mbledhurit së bashku, siç e kanë bërë zakon disa. Përkundrazi, le të nxisim njëri-tjetrin më shumë tani që shihni se po afron Dita e Zotit.
26. Nëse vazhdojmë të mëkatojmë me dashje, pasi kemi marrë njohuritë e së vërtetës, atëherë nuk ka më asnjë flijim për mëkatet.
27. Përkundrazi, na pret gjykimi i tmerrshëm dhe zjarri i ndezur, që përpin kundërshtarët.
28. Nëse dikush shkel ligjin e Moisiut, vritet pa mëshirë me dëshminë e dy a tre dëshmitarëve.
29. A e merrni me mend se ç’dënim më të madh do të meritojë ai që ka shkelur me këmbë Birin e Perëndisë, që e ka parë si të pavlerë gjakun e besëlidhjes, me të cilin u shenjtërua dhe që ka sharë Shpirtin e hirit?
30. Sepse ne e njohim atë që ka thënë: «Shpagimi më përket mua dhe unë jam ai që do të marrë shpagim».Si dhe: «Zoti gjykon popullin e tij».
31. Është gjë e tmerrshme të biesh në duart e Perëndisë së gjallë.
32. Sillini ndër mend ditët e shkuara! Atëherë, pasi u ndriçuat, ju duruat me shumë mundime një luftë të madhe,
33. herë të përqeshur dhe të munduar botërisht, herë duke marrë pjesë në vuajtjet e atyre që trajtoheshin kështu.
34. Ju keni vuajtur bashkë me të burgosurit dhe kur ju kanë rrëmbyer pasuritë, keni duruar me gëzim, sepse e keni ditur se keni një pasuri më të madhe dhe të qëndrueshme.
35. Mos e humbisni, pra, guximin tuaj! Ai ka shpërblim të madh.
36. Keni nevojë për durim që të bëni vullnetin e Perëndisë dhe të fitoni premtimin.
37. Sepse edhe pak kohë, vetëm pak, edhe do të vijëai që duhet të vijë dhe nuk do të vonohet.
38. I drejti im do të jetojë prej besimit,por nëse zmbrapset, shpirti im nuk do të kënaqet me të.
39. Ne nuk jemi nga ata që zmbrapsen dhe humbasin, por nga ata që besojnë dhe shpëtojnë shpirtin.