1. Ndërsa po ecte, Jezui pa një njeri që kishte lindur i verbër.
2. Dishepujt e pyetën: «Mësues, kush ka mëkatuar që ai ka lindur i verbër, ai vetë apo prindërit e tij?».
3. Jezui u përgjigj: «Nuk kanë mëkatuar as ai e as prindërit e tij, por ka lindur i verbër që në të të shfaqen veprat e Perëndisë.
4. Sa është ditë, duhet të bëjmë veprat e atij që më dërgoi. Po vjen nata kur askush nuk mund të veprojë.
5. Për sa kohë të jem në botë, jam drita e botës».
6. Si tha këto, Jezui pështyu në tokë, bëri baltë me pështymë dhe ia leu sytë me baltë të verbërit.
7. Pastaj i tha: «Shko dhe lahu te pishina e Siloamit!», që do të thotë i Dërguari. Ai shkoi, u la dhe kur u kthye, shikonte.
8. Atëherë fqinjët dhe ata që më përpara e kishin parë duke lypur, thoshin: «A nuk është ky ai që rrinte ulur dhe lypte?».
9. Disa thoshin: «Ai është», ndërsa të tjerë: «Jo, nuk është ai, por i ngjan». Ndërsa ai vetë thoshte: «Unë jam».
10. Atëherë ata e pyetën: «Si t’u hapën sytë?».
11. Ai u përgjigj: «Njeriu që quhet Jezu bëri baltë, m’i leu sytë dhe më tha: “Shko te pishina e Siloamit dhe lahu!”. Unë shkova, u lava dhe pashë».
12. Ata e pyetën: «Ku është ai njeri?».Ai u përgjigj: «Nuk e di».
13. Atëherë atë që kishte qenë dikur i verbër e çuan te farisenjtë.
14. Atë ditë që Jezui bëri baltën dhe hapi sytë e të verbërit, ishte e shtunë.
15. Farisenjtë e pyetën përsëri sesi e fitoi dritën e syve. Ai u tha: «Më vuri baltë mbi sy, u lava dhe tani shoh».
16. Disa nga farisenjtë thoshin: «Ky njeri nuk është nga Perëndia, sepse nuk e respekton të shtunën».Disa të tjerë thoshin: «Si mund të bëjë mrekulli të tilla një njeri mëkatar?». Dhe u përçanë mes tyre.
17. Ata e pyetën përsëri të verbërin: «Ti çfarë thua për atë që t’i hapi sytë?».Ai u tha: «Është profet».
18. Por derisa thirrën prindërit e tij, judenjtë nuk donin të besonin se ai kishte qenë i verbër dhe tani shihte.
19. Pastaj i pyetën prindërit e tij: «A është ky biri juaj, për të cilin ju thoni se ka lindur i verbër? E si shihka tani?».
20. Prindërit e tij u përgjigjën: «E dimë se ky është biri ynë dhe se ka lindur i verbër,
21. por nuk e dimë sesi sheh tani, as se kush ia hapi sytë. Pyeteni vetë, ai e ka moshën për të folur për veten e tij».
22. Prindërit e tij i thanë këto sepse kishin frikë nga judenjtë, të cilët kishin vendosur të përjashtonin nga sinagoga këdo që do të rrëfente se Jezui është Krishti.
23. Prandaj edhe prindërit e tij thanë: «Ai e ka moshën, pyeteni vetë!».
24. Atëherë thirrën përsëri njeriun që kishte qenë i verbër dhe i thanë: «Jepi lavdi Perëndisë! Ne e dimë se ai njeri është mëkatar».
25. Ai u përgjigj: «Në është mëkatar apo jo nuk e di. Një gjë di, që isha i verbër dhe tani shoh».
26. Ata e pyetën: «Çfarë të bëri? Si t’i hapi sytë?».
27. Ai u përgjigj: «Jua thashë një herë dhe nuk më dëgjuat. Përse doni ta dëgjoni përsëri? Mos doni të bëheni edhe ju dishepuj të tij?».
28. Ata e fyen dhe i thanë: «Ti je dishepull i tij, ndërsa ne jemi dishepuj të Moisiut.
29. Ne e dimë se Perëndia i ka folur Moisiut, ndërsa për atë nuk e dimë as nga është».
30. Ai u përgjigj: «Është për t’u habitur! Ju nuk e dini nga është e megjithatë ai më hapi sytë.
31. E dimë se Perëndia nuk i dëgjon mëkatarët, por dëgjon atë që e respekton dhe që bën vullnetin e tij.
32. Nuk është dëgjuar kurrë që dikush të ketë hapur sytë e dikujt që ka lindur i verbër.
33. Nëse ai nuk do të ishte nga Perëndia, nuk do të mund të bënte asgjë».
34. Ata i thanë: «Ti ke lindur i tëri në mëkate dhe do që të na mësosh ne?». Dhe e nxorën jashtë.
35. Kur Jezui mori vesh se e kishin nxjerrë jashtë, e gjeti dhe i tha: «A beson ti në Birin e njeriut?».
36. Ai u përgjigj: «Kush është, zotëri, që të besoj në të?».
37. Jezui i tha: «Ti e ke parë. Është ai që po flet me ty».
38. «Besoj, o Zot!», i tha ai dhe ra në gjunjë para tij.
39. Pastaj Jezui tha: «Unë kam ardhur për të bërë gjyq në këtë botë, që të shohin ata që nuk shohin dhe të verbohen ata që shohin».
40. Disa nga farisenjtë që ishin me të, kur dëgjuan këto fjalë, i thanë: «A mos jemi dhe ne të verbër?».
41. Jezui u tha: «Po të ishit të verbër, nuk do të kishit mëkat, por tani thoni se shihni prandaj mëkati juaj mbetet.»