12. Ata e pyetën: «Cili është ky njeri që të tha: merre shtrojën dhe ec?».
13. I shëruari nuk e dinte kush ishte, sepse në të vërtetë Jezui kishte humbur mes turmës së njerëzve që ndodheshin aty.
14. Më vonë Jezui e gjeti atë në tempull dhe i tha: «Ja ku u shërove! Mos mëkato më, që mos të të ndodhë ndonjë e keqe më e madhe».
15. Ai njeri shkoi e u tregoi judenjve se ai që e kishte shëruar ishte Jezui.
16. Atëherë judenjtë filluan ta përndjekin Jezuin, meqenëse ai i bënte këto gjëra të shtunën.
17. Ndërsa Jezui u tha: «Ati im vepron gjithmonë, prandaj edhe unë veproj».
18. Kështu judenjtë kërkonin edhe më shumë ta vrisnin, sepse jo vetëm që shkelte ligjin e së shtunës, por edhe thoshte se Perëndia ishte Ati i tij, duke e bërë veten të barabartë me Perëndinë.
19. Atëherë Jezui u tha:«Me të vërtetë po ju them se Biri nuk mund të bëjë asgjë nga vetja, përveç asaj që sheh se bën Ati. Ato gjëra që bën Ati, bën edhe Biri.
20. Ati e do Birin dhe i tregon gjithçka që bën. Ai do t’i tregojë vepra edhe më të mëdha, që ju të mrekulloheni.
21. Sepse ashtu si Ati ngjall të vdekurit dhe u jep jetë, kështu edhe Biri u jep jetë atyre që dëshiron.
22. Ati nuk gjykon njeri, por gjithë gjykimin ia ka lënë në dorë Birit,