18. Atje e kryqëzuan bashkë me dy të tjerë, njërin nga njëra anë dhe tjetrin nga ana tjetër, ndërsa Jezuin në mes të tyre.
19. Pilati shkroi edhe një mbishkrim dhe e vuri mbi kryq. Në të shkruhej: «Jezui i Nazaretit, mbreti i judenjve».
20. Shumë judenj e lexuan atë mbishkrim, sepse vendi ku ishte kryqëzuar Jezui ndodhej afër qytetit dhe mbishkrimi ishte shkruar në hebraisht, latinisht dhe greqisht.
21. Atëherë kryepriftërinjtë e judenjve i thanë Pilatit: «Mos shkruaj “Mbreti i judenjve”, por shkruaj “Ky ka thënë: Jam mbreti i judenjve”».
22. Pilati u përgjigj: «Çfarë shkrova, shkrova».
23. Pasi e kryqëzuan Jezuin, ushtarët morën rrobat e tij dhe i ndanë në katër pjesë, nga një pjesë për secilin. Morën edhe tunikën, por ajo ishte i paqepur, një copë e gjitha e endur nga lart deri poshtë.
24. Atëherë ushtarët i thanë njëri-tjetrit: «Mos ta grisim, por të hedhim short për të parë kujt do t’i takojë». Kjo, që të përmbushej pjesa e Shkrimit të shenjtë që thotë: I ndanë rrobat e mia mes tyre dhe hodhën short për mantelin tim.Dhe ushtarët kështu bënë.
25. Pranë kryqit të Jezuit qëndronin nëna e tij, motra e nënës së tij, Maria e Klopës dhe Maria Magdalena.
26. Jezui, kur pa të ëmën dhe pranë saj dishepullin që donte, i tha asaj: «Grua, ja biri yt!».
27. Pastaj i tha dishepullit: «Ja nëna jote!». Që atëherë dishepulli e mori atë në shtëpinë e tij.
28. Pas këtyre gjërave, Jezui e dinte se tashmë gjithçka ishte kryer dhe, që të përmbushej Shkrimi i shenjtë, tha: «Kam etje!».
29. Atje ndodhej një enë e mbushur me uthull. Atëherë ushtarët ngjyen një sfungjer në uthull, e vunë në një degë hisopi dhe ia afruan Jezuit te goja.
30. Pasi e provoi uthullën, Jezui tha: «U krye!». Pastaj vari kokën e dha shpirt.
31. Ishte e premte dhe e shtuna e nesërme ishte ditë e veçantë. Judenjtë i kërkuan Pilatit t’u thyenin kërcinjtë të kryqëzuarve dhe t’i zbrisnin nga kryqi, që trupat të mos mbeteshin mbi kryq atë të shtunë.
32. Atëherë erdhën ushtarët dhe i thyen kërcinjtë të parit, pastaj edhe të dytit që ishte kryqëzuar me Jezuin.
33. Kur erdhën te Jezui dhe panë se tashmë kishte vdekur, nuk ia thyen kërcinjtë,
34. por njëri nga ushtarët i shpoi brinjën me heshtë dhe menjëherë doli gjak dhe ujë.