1. O galatas të marrë! Kush jua mori mendtë, si me magji, juve para syve të të cilëve Jezu Krishti u përshkrua i kryqëzuar?
2. Vetëm këtë dua të marr vesh prej jush: Shpirtin e Shenjtë e morët falë veprave që kërkon ligji i Moisiut, apo falë dëgjesës së besimit?
3. Kaq të marrë qenkeni? Pasi filluat të jetoni në Shpirtin e Shenjtë, tani doni të përfundoni në një jetë sipas njerëzve?
4. Më kot i përjetuat gjithë këto gjëra? A thua vërtet më kot?
5. Ai, pra, që ju jep Shpirtin e Shenjtë dhe vepron me fuqi ndër ju, falë veprave që kërkon ligji i Moisiut i bën këto, apo falë dëgjesës së besimit?
6. Kështu Abrahami i besoi Perëndisë dhe kjo iu numërua për drejtësi.
7. Dijeni, pra, se ata që besojnë janë bijtë e Abrahamit.
8. Prandaj Shkrimi i shenjtë, duke paraparë se Perëndia do t’i bënte të drejtë kombet pagane përmes besimit, i dha Abrahamit që përpara lajmin e mirë: Gjithë kombet do të bekohen në ty.
9. Kështu, ata që besojnë janë të bekuar bashkë me besimtarin Abraham.
10. Ata që mbështeten në veprat që kërkon ligji i Moisiut janë nën mallkim, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: Qoftë mallkuar kushdo që nuk vazhdon të bëjë gjithçka që është shkruar në librin e Ligjit.
11. Është e qartë që askush nuk bëhet i drejtë para Perëndisë me anë të ligjit të Moisiut, sepse i drejti do të jetojë prej besimit.
12. Ligji i Moisiut nuk lidhet me besimin, por kush i zbaton urdhërimet e tij do të jetojë prej tyre.
13. Krishti na shpengoi nga mallkimi i ligjit të Moisiut duke u bërë vetë mallkim për ne, sepse Shkrimi i shenjtë thotë: I mallkuar është cilido që varet në dru.
14. Kështu që bekimi i Abrahamit t’u vijë kombeve pagane me anë të Krishtit Jezu dhe premtimin e Shpirtit të Shenjtë ta marrim përmes besimit.
15. O vëllezër, po ju flas si njeri. Asnjeri nuk e hedh poshtë e as nuk i shton gjë një testamenti njerëzor pasi ky të jetë vulosur.
16. Tani, premtimet iu bënë Abrahamit dhe pasardhësit të tij. Shkrimi i shenjtë nuk thotë: «Edhe pasardhësve» si për shumë të tillë, po për një të vetëm: «Dhe pasardhësit tënd», që është Krishti.
17. Ja çfarë po them: ligji i Moisiut, që erdhi katërqind e tridhjetë vjet më vonë, nuk e zhvleftëson besëlidhjen e bërë më parë nga Perëndia e as premtimin.