4. Por nëse një vejushë ka fëmijë ose nipër, këta le të mësojnë, së pari, të tregojnë përkujdesje për njerëzit e shtëpisë së tyre dhe t’ua shpërblejnë prindërve të tyre, sepse këtë gjë pëlqen Perëndia.
5. Por ajo që është vërtet vejushë dhe ka mbetur e vetme, e ka shpresën në Perëndinë dhe vazhdon në përgjërime dhe lutje natë e ditë.
6. Ndërsa ajo që jeton në shthurje është e vdekur edhe pse rron.
7. Porositi kështu vejushat, që ato të jenë të paqortueshme.
8. Por kush nuk kujdeset për të afërmit e sidomos për ata të shtëpisë së vet, ky e ka mohuar besimin dhe është më i keq se një i pafe.
9. Vejusha të regjistrohet në listën e vejushave kur të jetë jo më pak se gjashtëdhjetë vjeçe dhe të ketë qenë gruaja e një burri të vetëm.
10. Ajo duhet të njihet për vepra të mira: që i ka edukuar mirë fëmijët, ka qenë mikpritëse, u ka larë këmbët besimtarëve të krishterë, i ka ndihmuar nevojtarët, i është kushtuar çdo vepre të mirë.
11. Por mos prano vejusha më të reja, sepse kur dëshirojnë të martohen përsëri, largohen nga Krishti,
12. duke marrë gjykimin për shkak se e lanë mënjanë besimin e parë.